Τα ραγδαία γεγονότα το χειμώνα του 1942 κάνουν τους μαυραγορίτες να βγάλουν τα τρόφιμα από τις κρυψώνες. Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός κάνει διανομές περισσοτέρων τροφίμων κι έτσι οι Αθηναίοι είναι τώρα κάπως καλύτερα. Τα συσσίτια περιορίζονται. Ο κόσμος προτιμάει να παίρνει τα τρόφιμα και να μαγειρεύει μόνος του. Ίσως έτσι οι διανομές βολεύουν περισσότερο τον κόσμο, γιατί και με τα συσσίτια είχαν γίνει πολλά παρατράγουδα. Ο Χρ. Χρηστίδης στις μαρτυρίες του ημερολογίου του «Χρόνια Κατοχής» σημειώνει:

«Η οργανωμένη φιλανθρωπία είχε καταλήξει να γίνει οργανωμένος κατεξευτελισμός των φουκαράδων και αδιάντροπη εκμετάλλευσή τους. Βρισιές, κακομεταχείριση, ολότελη αδιαφορία για τη δυστυχία του κοσμάκη, κατάχρηση και ιδιοτέλεια. Αναπτύχθηκε γύρω· από τα συσσίτια ένας επαγγελματισμός, που έκανε στο τέλος τους ανθρώπους των συσσιτίων να θεωρούν πως ο κοσμάκης ήταν απλώς το πρόσχημα για να λειτουργούν τα συσσίτια προς όφελος τους».

Ο πανικός στην αγορά συνεχίζεται, όσο οι επιτυχίες των συμμάχων γίνονται μεγαλύτερες σε όλα σχεδόν τα μέτωπα. Και μια μέρα οι Αθηναίοι διαβάζουν μια τοιχοκολλημένη ανακοίνωση στο χώρο της κεντρικής αγοράς:

«Τηλεγράφημα. Στρατηγόν Αλεξάντερ. Παρακαλούμεν αργοπορήσατε προέλασην σας. Καταστρεφόμεθα. Μαυραγορίτες Πειραιώς».

Γιάννης Καιροφύλας, «Οργανωμένος κατεξευτελισμός», Η Αθήνα του '40 και της Κατοχής, Εκδόσεις Φιλιππότη, 2001, σ. 206.