Μέσα στην ομίχλη
το τζαμί της Zouhouri·
στο ωραίο σώμα της
καμιά ακαμψία.

Όταν της ξέθαψαν – ανεξίθρησκη –
ένας κύκνος κυνηγούσε
τον ποδήρη πέπλο της.

«Να την πάλι» έλεγε η θεία Αγλαΐα.
Μετά που έφυγε, από την ημέρα
της ταφής της,
άκουγε τη φωνή της στην ίδια
ιστορία της Μαλαχτής·
ενίοτε σ’ άπειρες παραλλαγές
και το πρόσωπό της σαν θλιμμένης
από έρωτα.

Λεύκιος Ζαφειρίου, Η θλίψη του απογεύματος, Αθήνα, Μεταίχμιο, 2007, σ. 44.