Δεν έμεινε στον άνθρωπο παρ’ η μικρή επανάστασή του
κι αυτή σαν ευκταία ανάσταση
και σα στάση
ζωής απέναντι σε μια χαβούζα
μια μπουλντόζα
που ξερίζωσε τα ρόδα τα εύοσμα

Μ’ επίσημο ένδυμα οι γιορτές περιγυρίζουν
από χωρίου εις χωρίον
από πόλεως εις πόλιν
παραφράζοντας τους δημόσιους κώδικες
τις ημερομηνίες που αποκαλούμε
ιστορικά αναλλοίωτες
Δεν αντέχω άλλο
Τα σαπρόφυτα σωρεύτηκαν ως το στόχο
Πέραν αυτού η διαγωγή ευτελίζεται
Σαν είναι οι μέρες μας ελάχιστες
μη τις φορτώνουμε όνειρα. Επαναλαμβάνω:
δεν έμεινε στον άνθρωπο παρ’ η μικρή επανάστασή του