Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲▲

Η έξοδος

(απόσπασμα)

Τον τελευταίο χρόνο η συμπεριφορά του Ορέστη είχε γίνει παράξενη. Δεν ανέβαινε κάθε βράδυ στον παράδεισο, κλείστηκε στον εαυτό του, δεν έκανε πια πολιτικές συζητήσεις, είχε χάσει την ξεγνοιασιά της ηλικίας του και ήταν συνήθως σκυθρωπός και απόμακρος. Δε ζωγράφιζε. Τον πίεζα, του έλεγα να μη χάνει χρόνο, να μην ξοδεύεται άσκοπα, αυτά τα χρόνια είναι πολύτιμα για να στηρίξει σε γερά θεμέλια την τέχνη του. Συμφωνούσε, αλλά ένα έργο πάνω στο καβαλέτο του έμενε στο ίδιο σημείο που το είχε αφήσει πριν από εβδομάδες. Ίσως να ζωγράφιζε σ’ εκείνο το δωμάτιο που είχε νοικιάσει μαζί με την κοπέλα του πίσω από τον λόφο του Στρέφη. Τότε δεν ξέραμε πως τον είχε πλησιάσει ο Μανόλης Ρουσάκης. Τον παρακολουθούσε μήνες, έβαλε άλλους να γνωριστούν με την κοπέλα του, συναντιούνταν σε ταβερνάκια στα Εξάρχεια, στη Νεάπολη, στα Πευκάκια, σε ημιυπόγεια με ένα ντιβάνι, μαξιλάρια, αφίσες του Τσε Γκεβάρα, της Γκουέρνικα του Πικάσο, ντουμανιασμένα από τους καπνούς των τσιγάρων, συζητώντας ως τα χαράματα για το ποια στάση θα κρατήσουν στη μεταχουντική Ελλάδα. Έβραζαν τότε τα Εξάρχεια, το Χημείο, η Νομική, το Πανεπιστήμιο από ιδεολογικές συγκρούσεις. Σε κάποιες ομάδες νέων που είχαν ζήσει τις μεθυστικές ημέρες του Πολυτεχνείου έμπαινε το δίλημμα: θα έδιναν τη μάχη σε πολιτικό επίπεδο, μέσα το πλαίσιο μιας δημοκρατίας που συχνά γελοιοποιούσε το όνομά της, ή θα στρέφονταν στον ένοπλο αγώνα; Αρκετοί είχαν ταξιδέψει στην Κούβα για να εξασκηθούν στα όπλα, στην κατασκευή αυτοσχέδιων βομβών και στο αντάρτικο πόλεων. Ο Μανόλης Ρουσάκης, μαζί με μια ολιγάριθμη ομάδα, είχε πάρει την απόφασή του: θα άρχιζαν ένοπλο αγώνα. Θα ξεκινούσαν με εκτελέσεις βασανιστών της Χούντας, αμερικανών πρακτόρων και μεγαλοεπιχειρηματιών. Ο λαός θα τους ακολουθούσε, δεν αμφέβαλλαν ούτε στιγμή γι’ αυτό. Η επανάσταση ήταν το επόμενο βήμα.

Ύστερα από μια περίοδο μύησης, ο Μανόλης είπε στον γιο του για τη συγγένειά τους. Ο Ορέστης δεν ταράχτηκε, το δέχτηκε σαν μυστικό σημάδι που έδενε τους δυο συντρόφους, τον μεγαλύτερο και τον νεότερο, τον μύστη και τον μυούμενο, με βαθιά, όμαιμη σχέση. Του αφοσιώθηκε απόλυτα. Ο Ορέστης έγινε το έκτο μέλος της μυστικής οργάνωσης στην οποία ιδεολογικός καθοδηγητής ήταν ο πατέρας του.