Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Ο κίτρινος φάκελος

(απόσπασμα)

—Κύριε Γιούγκερμαν, είπε ο Κωστής. Ο γιος μου έχει διαβολικό κέφι να γίνει βιομήχανος, αλλά διαθέτει κεφάλαια περιορισμένα: μόνον 50.000 στερλίνες. Ισχυρίζεται πως αυτό το ποσό είναι ανεπαρκές για να δημιουργηθεί σοβαρή βιομηχανία…

—Δεν έχει άδικο. Η Τράπεζά μου όμως είναι πρόθυμη να βοηθήσει κάθε ζωτική βιομηχανική προσπάθεια…

Και γυρνώντας προς τον Μίλτο:

—Μιλήστε μου για τα συγκεκριμένα σχέδιά σας. Τι σκοπεύετε να κάνετε;

—Να εξαγοράσω απ’ την Τράπεζα το 51% των μετοχών της «Ελληνικής Μεταλλουργίας», αντί 50.000 στερλινών. Και να μου παραχωρηθεί εικοσαετές δάνειο 100.000 στερλινών προς 5% για επέκταση εγκαταστάσεων και κεφάλαιο κινήσεως.

[…]

—Αγαπητέ μου, παρετήρησε ο Γιούγκερμαν, η επιχειρηματολογία σας θα ήταν άκρως πειστική, αν δεν μου γυρεύατε και 50.000 λίρες δάνειο. Με άλλα λόγια, θα σας δώσω το 51% των μετοχών, χωρίς να εισπράξω τίποτα… Κι αν αποτύχετε;

—Το δάνειο θα γίνει επ’ ενεχύρω των μετοχών μου. Στον ίδιο παρονομαστή θα 'ρθείτε με τον σημερινό, πουλώντας το εργοστάσιο 50.000 λίρες. Με τη διαφορά πως εγώ θα χάσω τις δικές μου 50.000.

Κοίταξε τον Γιούγκερμαν στα μάτια και πρόσθεσε:

—Βάζω κάτω όλη μου την περιουσία. Τι μεγαλύτερη εγγύηση θέλετε; Δεν θ’ αποτύχω. Θα πετύχω και να γιατί: ο κόσμος μπαίνει σε περίοδο εξοπλισμών. Θα εξοπλισθεί κι η Ελλάδα^. κι αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσει τη βιομηχανία της. Οι εγκαταστάσεις της ΕΛΜΕΤ —με μερικές αναπροσαρμογές κι επεκτάσεις, που πρέπει να γίνουν επειγόντως— θα είναι σε θέση να παραγάγουν πολλά είδη απαραίτητα στις ενόπλους δυνάμεις. Και πρώτα, ποδήλατα…

—Ποδήλατα; επανέλαβε ο Γιούγκερμαν, με ανήσυχο βλέμμα.

—Σ’ έναν νέο πόλεμο, τα ποδήλατα θα παίξουν ρόλο. Θα μπορέσουμε και να μοντάρουμε (δεν λέω να κατασκευάσουμε) μοτοσικλέτες, σε τιμή συμφέρουσα. Θα φτιάσουμε εξαρτήματα και ανταλλακτικά όπλων και πυροβόλων^. ακόμα κι ανταλλακτικά αυτοκινήτων… Αυτά για τον πόλεμο^. αλλά κι η ειρήνη δεν με φοβίζει. Θα γεμίσω την Ελλάδα με πάμφθηνα ποδήλατα. Θα φτιάσω μπανιέρες, λαβομάνα, νεροχύτες, σώματα καλοριφέρ. Το εργοστάσιό μου, τεχνικώς τελειότατο, δεν φοβάται κανέναν ελληνικό συναγωνισμό. Δεν θέλω ούτε δασμολογική προστασία, όταν έχω συνέταιρο την Τράπεζα Εμπορικών Παροχών. Οι όροι χρηματοδότησης θα μου επιτρέψουν να γονατίσω τους εισαγωγείς Εξωτερικού. Γιατί, μετά τις πρώτες μου επιτυχίες, θα μου ανοίξτε τα ταμεία σας, κ. Γιούγκερμαν. Γιατί η Τράπεζα έχει τον τρόπο να επιβληθεί στο Κράτος, να κάνει αναπροσαρμογή δασμολογίου και να εξασφαλίσει παραγγελίες…

Ο Γιούγκερμαν τον άκουγε προσεχτικά. Κι όμως, με τη μνήμη του ξαναζούσε μια παλιά σελίδα της ζωής του. Ναι, εδώ και δέκα χρόνια, σε τούτο το ίδιο γραφείο, στεκόταν όρθιος —άσημος υπαλληλάκος τότε— μπροστά στον πανίσχυρο διοικητή, τον Φλωριάδη. Ο διοικητής τού έκανε καυστικές παρατηρήσεις για την ύποπτη αμέλεια που 'δειξε στην υπόθεση της «Γόρτυνος». Κι εκείνος, ο Γιούγκερμαν, αντί ν’ απολογηθεί, αντεπετέθη θρασύτατα λέγοντας: «Όλ’ αυτά τα ‘κανα από σκοπού. Για να σας αναγκάσω να μου δώσετε τη διευθύνση της “Γόρτυνος”, και να ξελασπώσω την Τράπεζα. Γιατί μόνον εγώ μπορώ να την ξελασπώσω». Τότε, ο τοτινός διοικητής κ. Φλωριάδης σηκώθηκε και του ‘δωσε το χέρι λέγοντας:

—Σύμφωνοι, κ. Γιούγκερμαν.

Τώρα, σηκώνεται ο σημερινός διοικητής, ο κ. Γιούγκερμαν. Προτείνει το χέρι στον Μίλτο Ρούση και λέει:

—Σύμφωνοι, κ. Ρούση. Νομίζω όμως ότι 50.000 λίρες ρευστού κεφαλαίου είναι ανεπαρκείς για να εκτελέστε τα σχέδιά σας. Σας ανοίγω πίστωση 100.000 λιρών. Είσαστε συνεταίρος της Τραπέζης Εμπορικών Παροχών. Go on, young man! Go on!

Ο Κωστής κοιτούσε το γιο του με μάτια συνεπαρμένα.