Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Middlesex

Ανάμεσα στα δύο φύλα

(απόσπασμα)

Σε μια μαύρη οθόνη, ένα βλέμμα σε σχήμα διόπτρας εστιάζει και θολώνει, παρατηρώντας τους πρόσφυγες πέρα στο βάθος. Ουρλιάζουν χωρίς ήχο. Απλώνουν τα χέρια τους, ικετευτικά.

«Θα τους ψήσουν ζωντανούς τους φουκαράδες».

«Ζητώ την άδεια να περισυλλέξω ναυαγό, κύριε».

«Όχι, Φίλιπς. Έτσι και επιβιβάσουμε έναν, θα πρέπει να τους πάρουμε όλους».

«Ένα κορίτσι είναι, κύριε».

«Πόσων χρόνων;»

«Φαίνεται γύρω στα δέκα ή έντεκα».

Ο πλωτάρχης Άρθουρ Μάξουελ κατεβάζει τα κιάλια του. Ένας τριγωνικός κόμπος από μυς τσιτώνει το πιγούνι του κι εξαφανίζεται.

«Μια ματιά ρίξτε της, κύριε».

«Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από συναισθήματα, Φίλιπς. Εδώ διακυβεύονται πολύ σημαντικότερα πράγματα».

«Μια ματιά ρίξτε της, κύριε».

Τα ρουθούνια του πλωτάρχη Μάξουελ γυαλίζουν καθώς κοιτάζει τον καπετάνιο Φίλιπς. Ύστερα, χτυπώντας το ένα του χέρι στο γοφό του, μετακινείται προς το πλάι του πλοίου.

Ο προβολέας σαρώνει την επιφάνεια του νερού, φωτίζοντας το δικό του οπτικό πεδίο. Το νερό φαντάζει κρύο κάτω από τη φωτεινή δέσμη, άχρωμο ζουμί πηγμένο από κάθε λογής σκουπίδια: ένα γυαλιστερό πορτοκάλι· έναν αντρικό μπερέ μ' ένα γείσο από περιττώματα· κομμάτια χαρτί σαν σκισμένα γράμματα. Κι εκεί, ανάμεσα σ' αυτό το αδρανές υλικό, εμφανίζεται εκείνη, γραπωμένη από τον κάβο του καραβιού, ένα κορίτσι με ροζ φόρεμα, που στο νερό σκουραίνει και γίνεται κόκκινο, τα μαλλιά της κολλημένα πάνω στο μικρό της κρανίο. Τα μάτια της, κοιτάζοντας ψηλά, δεν ικετεύουν. Τα λεπτά της πόδια κλοτσάνε κάπου-κάπου, σαν πτερύγια ψαριού.

Τουφεκιές από την ακτή χτυπούν στο νερό ολόγυρά της. Δεν τους δίνει σημασία.

«Σβήσε τον προβολέα».

Το φως σβήνει και οι πυροβολισμοί σταματούν. Ο πλωτάρχης Μάξουελ κοιτάζει το ρολόι του. «Η ώρα είναι 21.15. Πηγαίνω στην καμπίνα μου, Φίλιπς. Θα μείνω εκεί ως τις 07.00. Αν τύχει και περισυλλεγεί κανένας ναυαγός στο πλοίο σ' αυτό το διάστημα, δε θα υποπέσει στην αντίληψή μου. Κατανοητό;»

«Κατανοητό, κύριε».