Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Απομνημονεύματα

(απόσπασμα)

Ένα βράδυ μαζώχτηκαν όλοι αυτείνοι εις του Νοταρά το σπίτι^. έστειλαν και πήγα κι εγώ, κι ακώ τα νέα παγγύρια^. «Τι είναι αυτά όπου κάνετε, αδελφοί;» τους λέγω. «Εσύ ‘σαι ο Ζαΐμης, εσείς είσαστε οι Λονταίγοι, οι Νοταραίγοι και οι άλλοι σημαντικοί της πατρίδος; Δεν χορτάσατε τόσους μήνους σκοτώνοντας τους καλύτερους Έλληνες διά τα κέφια σας, διά τους νόμους σας; Τι αμαρτίες είχαμε εμείς οι δυστυχισμένοι Ρουμελιώτες να σκοτωθούμε όλοι διά το κέφι σας; Εγώ έθαψα τόσους Ρουμελιώτες, και οι άλλοι το ίδιον^. κι εκείνοι όπου σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν κι από τ’ άλλο το μέρος οι περισσότεροι ήταν Ρουμελιώτες. Εγώ από το δικό μου μέρος θα πάρω τους συντρόφους μου να πάγω εις την πατρίδα μου να σκοτωθώ με τους Τούρκους κι όχι με τους αδελφούς μου». Τότε με παίρνει ο Ζαΐμης και πάμε σ’ έναν οντά και μου λέγει μη φωνάζω κι ακούσουνε και οι άλλοι Ρουμελιώτες και φωνάζουν κι αυτοί^. και ν’ ακολουθήσω την συντροφιά τους και να μου δώσουνε χίλια γρόσια τον μήνα μιστόν^. «Πενήντα χιλιάδες να μου δώσετε, κρέας διά εμφύλιον πόλεμον δεν πουλώ!». Και σηκώθηκα κι έφυγα.

[…]

Άμα ήρθα εδώ, εις Άργος, με διατάζει η Διοίκηση να πάρω το σώμα μου κι από ούλα τ’ άλλα σώματα οπού ‘ταν εις τ’ Ανάπλι, του Χατζηχρήστου κι αλλουνών, να γένουν όλοι αυτείνοι ως χίλιοι διακόσοι άνθρωποι κι αρχηγός να είμαι εγώ σ’ αυτούς κι ο Παπαφλέσσας εις τα πολιτικά, να πάμε εις την Αρκαδίαν, ότι ‘ρέθισαν τους κατοίκους εκεί ο Κολοκοτρώνης με τον συβουλάτορά του Μεταξά κι όλοι οι συγγενείς του Κολοκοτρώνη και οι συντρόφοι του οι νέοι, όλοι της Πελοπόννησος οι κοτζαμπασήδες. — Αφού θέλησε ο Θεός να γίνομε κι εμείς έθνος, δι’ αυτό σκλαβώθηκαν οι σημαντικοί της Ρούμελης, σκοτώθηκαν, θυσιάστηκαν^. ήταν νοικοκραίοι, έγιναν διακοναραίοι^. κι άλλοι δια την πατρίδα έλειψαν και χάθηκαν ολότελα. Αυτοί πριν από την επανάστασιν βάσταγαν την πατρίδα όσο να βρει μίαν ημέρα αρμόδια να λευτερωθεί καθώς ο Θεός φώτισε κι ευρέθη. Ποιοι ήταν αυτείνοι; Ήταν ο Αλέξης Νούτζος, όπου ξεκρέμαγε από τα χέρια των Τούρκων τους χριστιανούς και θυσιάστηκε και εις την επανάστασιν. Έδωσε περίπου από ‘να μιλλιούνι γρόσια και βασανίζονταν εις τα στρατόπεδα του Σουλιού, Άρτας και αλλού. Οι Νακαίγοι θυσίασαν εις την επανάστασιν πραγματικώς, ο Φίλων, ο Λογοθέτης και οι άλλοι. Οι Σαλωνίτες, οι Φηβαίγοι, οι Ταλαντιναίγοι, οι Λιδορικιώτες, οι Κραβαρίτες, οι Μισολογγίτες, οπού ‘γιναν στάχτη, οι Αποκουρίτες, οι Βραχωρίτες, όλο το Κάρελι κι ο Βάλτος- οι Μεγαπαναίγοι, οι Μαυροματαίγοι, οι Καραγιανναίγοι- οι Καρπενησιώτες και τ’ άλλα τα μέρη της Ρούμελης, πλούσιοι νοικοκυραίοι και κάτοικοι και πολλοί γενναίοι οπλαρχηγοί. Εις την Ρούμελη, αφού ο Τούρκος κοιμάταν με την γυναίκα του εις την Λάρσα, τ’ άλλο το βράδυ ήταν εις το σπίτι του Ρουμελιώτη. Τον κατασκότωνε, τον κατασκλάβωνε και τον έκαιγε. Πέστε μου ένα σπίτι παλιόν εις την Ρούμελη όπου να μην είναι χτίριον μοναχά. Πέστε μου πολιτείαν να μην κάηκε και οι γες έρημες και μπαΐρια ως την σήμερον. Σας είπα τις θυσίες της Ρούμελης. Κι αδικημένη είναι κι αφανισμένη. Νόμους γυρεύει και σύστημα να πάγει η πατρίς ομπρός. Ο Κολοκοτρώνης όμως κι ο Μεταξάς και οι άλλοι οι τοιούτοι καθημερινούς εφύλιους πολέμους θέλουν και φατρίες^. αυτείνοι τις γέννησαν κι από αυτούς προχώρεσαν κι οι Αράπηδες.