Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Η επάνοδος του Θ. Δεληγιάννη

Καλώς όρισα, πολίται… και λοιπόν καλώς σας βρήκα
με τα ώριμα σταφύλια του Αυγούστου και τα σύκα.
Έχετε μεγάλη ζέστη, καθώς πάντοτε, και σκόνη;
Έχουν πέραση και πάλι τα κοψίματα κι οι πόνοι;
Είχα μάθει, πως τα βόδια υποφέρουν πυρετόν
και πολλά ψοφούν μ’ αυτόν.

Ε! και πού να σας τα λέγω!…σ’ όποιο μέρος κι αν επήγα
δεν μ’ εδάγκασε κουνούπι, δεν μ’ ενόχλησε μια μύγα,
ώστε εις το πρόσωπόν μου και των ζώων κάθε είδος
εσεβάσθη τας δικαίας απαιτήσεις της πατρίδος.
Κι αν το έθνος εκινήθη με περπάτημα γοργό,
εγώ το ‘σπρωξα, εγώ!

Παντού, φίλοι, μ’ υπεδέχθη με χαράν ο κόσμος όλος
και παράθυρα και πόρτες μου ηνοίγοντο ευκόλως,
κάθε τόσο σε τραπέζια με εφώναζαν να φάγω,
και δεν ήξευρα πού πρώτα και πού ύστερα να πάγω.
Μάλιστα στην Βενετίαν εκεί πια τι να σας πω!
από τας περιποιήσεις μ’ έκαναν να εντραπώ.

Μια γόνδολα, θυμούμαι, της Αυλής πλουσιωτάτη
με επήγε κατ’ ευθείαν στου Ουμβέρτου το παλάτι,
όπου ηύρα κοτολέτες, μακαρόνια, κότας, πίτας,
και εκάθισα στο πλάι της Ανάσσης Μαργαρίτας.
Εκεί έκαμα προς δόξαν της πατρίδος και τιμήν
μίαν πρόποσιν θερμήν.

Και για δέτε! … κρατώ στο ‘να και στο άλλο μου το χέρι
της ωραίας Θεσσαλίας και Ηπείρου τόσα μέρη^.
απαιτείται όμως θάρρος και προσπάθεια ολίγη
και με στοίχημα σας λέγω, πως η τύχη μας ανοίγει.
Και αν μάλιστα σ’ εμένα η Κυβέρνησις δοθεί,
ίσως πέραν και του Αίμου η Ελλάς να τεντωθεί.