Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Η τιτλομανία

Έλειπεν απ’ την Ελλάδα τόσους χρόνους μία ψώρα,
άρχισε δε να μας τρώγει και να μας αυξάνει τώρα^.
ενώ οι προπάτορές μας είχον την φιλοτιμίαν
γενικώς το να φυλάττουν πολιτών ισοτιμίαν,
οι σημερινοί μας τώρα θέλουν να μας ευγενίζουν,
και μ’ επίθετα μεγάλα τ’ όνομά των να στολίζουν,
κι άλλος Πρίγκιψ, άλλος Κόμης, άλλος μέγας Καβαλιέρος
θέλουν να επωνυμόνται εις το ένα κι άλλο μέρος.

Σαν παγόνια φουσκωμένα περπατούν μέσα στους δρόμους,
μας συχνοκινούν τας χείρας κι ακατάπαυστα τους ώμους,
κι όταν βγαίνουν επί ίππων, μικροσκόπιον στο χέρι
κρεμασμένον στον λαιμόν τους ο καθείς απ’ αυτούς φέρει^.
τον στραβόν μάς προσποιούνται κι ότι τάχα μυωπεύουν,
και αυτό συχνά συμβαίνει μάλιστα όταν ιππεύουν.

Εις των Αθηνών τους δρόμους περιτρέχουν γαυριώντες,
φαφλατίζοντες, γελώντες,
σαν μυρμήγκια τους πολίτας της Ελλάδος και τους ξένους
καθείς βλέπει από τούτους τους ταούς τους φουσκωμένους^.
επιμόνως αυτοί θέλουν Πρίγκιπας να τους δοξάζουν,
άχυρα δε δυο γαϊδάρων δεν ηξεύρουν να μοιράζουν.
Μόνον γέλια, ρ ε β ε ρ έ ν τ σ ε ς κι ευχαρίστησες μεγάλες,
στον καθέν’ αυτά προσφέρουν στες ευρύχωρές των σάλες,
κι αν εμπρός σου προσποιούνται τον ειλικρινή, τον φίλον,
σε εχθρεύοντ’ απ’ οπίσω σαν ο αίλουρος τον σκύλον.
‒ Παίδες της ανοησίας, τι στοχάζεσθε; θαρρείτε
ότι τίτλους κι ότι δόξες απ’ τους Έλληνας να βρείτε;
Αυτοί κάλλιον τιμώσι ένα στρατιώτην γέρον
από ένα Πριγκιπίσκον, Κόμητα και Καβαλιέρον,
κι απορώ πώς έως τώρα μπόρεσαν να υποφέρουν
την τρανήν ανοησίαν που τα άτομά σας φέρουν,
και δεν έκαμαν τους τίτλους να αφήτε με ζημίαν,
και οδόν να βρείτε άλλην, και ελληνικήν κι ευθείαν.

Πέρασαν αι αυθεντίαι εις τας Βλαχομπογδανίας,
και οι τίτλοι σας κι αι δόξαι που ’χατε επί Τουρκίας.
Τώρα είσθ’ αναγκασμένοι, στην Ελλάδα για να ζείτε,
με τα ήθη των Ελλήνων πρέπει να συμμορφωθείτε,
διατί, εάν αλλέως να φερθείτε προσπαθείτε,
βάλλετε προ οφθαλμών σας πως με Έλληνας συζείτε,
και πως εις αυτούς που θέτε Πρίγκιπες για να φανείτε
το περίπαιγμα σ’ ολίγον αυτών όμως θα γενείτε.

Είθε η φιλοτιμία να εμβεί εις την ψυχήν σας,
κι όλοι καθαρά να ιδείτε ταύτην την παρεκτροπήν σας^.
αλλ’ εάν απεναντίας για δικήν σας δυστυχίαν
επιμένετε σ’ αυτήν σας την αισχράν τιτλομανίαν,
κατά των Φαναριωτίσκων, και των φίλων κι οπαδών των,
που τυφλά ακολουθούσι εις τα ίχνη των ποδών των,
και κατά των τιτλοφόρων κωμικήν σκηνήν θ’ ανοίξει
και η σάτιρα κι ο γέλως, που καθένας σας θα φρίξει.