Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲▲

Αλι-Χουρσίντ μπέης

(απόσπασμα)

Στέφανος Βαλλιάνος, αδελφός του πλοιάρχου Μαρίνου Βαλλιάνου, φίλος της οικογενείας μου, γνωστός εταιριστής της Μεγάλης Ιδέας, και στενός του Ιω. Καποδιστρίου οπαδός, με εδέχθη ως υιόν. Η εποχή εκείνη ήτο θλιβερά διά την Ελλάδα. Δολοφονηθέντος του Κυβερνήτου, η αναρχία εδέσποζεν. Εμφύλιοι ταραχαί επεκράτουν. Ναπαίοι και Μπαρλαίοι, ήτοι καποδιστριακοί και ελευθερόφρονες, εμάχοντο προς αλλήλους. Οι Στερεοελλαδίται έλεγον: «Στο Μοριά πάμε, τ’ αρνί να φάμε». Οι Πελοποννήσιοι έλεγον: «Στου Περούκα το βαγένι το Σύνταγμα θα γένει». Ο επίκουρος γαλλικός στρατός κατεπολέμει τους αντάρτας. Η Αθηνά αντεκατέστησε τον καταργηθέντα Φοίνικα ως εθνόσημον. Ο Πόρος έπαθεν εξ εμφυλίου πολέμου. Το μόνον μέγα πολεμικόν πλοίον, η φρεγάτα Ελλάς, κατεκάη^. ο στρατός διελύθη, το ναυτικόν παρέλυσεν. Επί του ιστού του Παλαμηδίου τρεις συνάμα υψούντο σημαίαι: αγγλική, γαλλική και ρωσική, αι των τριών προστατίδων της Ελλάδος δυνάμεων, υπέρ ων ο ελληνικός κλήρος εδέετο εν τη λειτουργία, ως δέονται υπέρ των οικείων ηγεμόνων. Σιτοδεία κατέλαβε το Ναύπλιον, οι δε απονενοημένοι ήρωες των κορυφουμένων τούτων δεινών, μεθυσκόμενοι, έψαλλον άσματα άσεμνα.

Ζωηρά και ανεξάλειπτος διετηρήθη εν τη μνήμη μου η εποχή εκείνη, διότι τότε αι αλληλομαχίαι των Ελλήνων κατέθλιβον την καρδίαν μου, εν ω πρότερον με εφαίδρυνον.