Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Το τρίτο στεφάνι

(απόσπασμα)

Ο άντρας μου ήταν έμπορος. Πασίγνωστος στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Όπου ακούγανε πως είσαι κυρία Λόγγου, σου 'καναν δέκα τεμενάδες. Είχαμε σχέσεις με την καλύτερη κοινωνία. Μια φορά έβαλε κάλπη για να βγει και βουλευτής. Όπως όλοι οι άντρες, είχε κι αυτός μανία με τα πολιτικά. Μα κέρδισε τότε τις εκλογές ο Βενιζέλος. Ο άντρας μου ήταν βασιλικός ως το κόκαλο, και την ψυχή του έδινε για τον Κωνσταντίνο. Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει ο διχασμός Κωνσταντίνου-Βενιζέλου. το σπίτι μας είχε καταντήσει πολιτικό κέντρο. Μαζευόντουσαν όλοι οι εξέχοντες βασιλικοί στο σαλόνι μας, και κάνανε συμβούλια επί συμβουλίων. Και δωσ' του αράδα τα τραπέζια. Ταΐζαμε τους χωριάτες για να τον ψηφίσουν. Την εποχή εκείνη δε σε ψήφιζε κανείς αν δεν του 'βαζες κάτι στο χέρι. Τα 'βλεπα και συγχυζόμουνα. Με το μικρό μου, το γυναικείο μυαλό, πρόβλεπα πως η ιστορία αυτή δε θα 'χε καλά ξεμπερδέματα. Κι εγώ αγαπούσα το βασιλιά, μα ήμουνα της γνώμης πως δεν έπρεπε ν' ανακατεύεται στα πολιτικά. «Τι πράματα είν' αυτά, βρε Γιάννη;» του 'λεγα. «Παράτα, κακομοίρη μου, τον Κωνσταντίνο κι άντε με το Βενιζέλο να φας ψωμί! Χαρά στην προκοπή που είδαμε και με τους βασιλιάδες! Αν, ο μη γένοιτο, χάσεις μια μέρα την περιουσία σου, θα γυρίσει άραγε ο Κωνσταντίνος να σε κοιτάξει;» Μα οι άντρες δεν έχουνε μυαλό. Είναι σαν τα παιδιά. Όλα τα θυσιάζουνε για μια ιδέα. Παρατούσε τις δουλειές του κι έτρεχε στη Χαλκιδική κι έβαζε λόγους. Έταζε στους χωριάτες λαγούς με πετραχήλια. Στο τέλος έφαγε τη χυλόπιτα. Περιουσία έχεις, σου λέει ο θεός. Ο κόσμος σ' υπολήπτεται. Έχεις μια οικογένεια που σε λατρεύει. Και δε σε φτάνει; Θέλεις να βγεις και βουλευτής; Στάσου να σου δώσω εγώ μια γερή στον πισινό να σε βάλω στη θέση σου…