Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Ξιφίρ Φαλέρ

(απόσπασμα)

Ανέβηκε τρία τρία τα λίγα εξωτερικά σκαλιά του μεγάλου ξενοδοχείου. Ο μεγαλοπρεπής θυρωρός τον χαιρέτησε εδαφιαίως και του ανήγγειλε πως ο καλεσμένος του τον περίμενε ήδη.

Χμ! έκανε ο Κυριάκος. Είχε έρθει αποφασισμένος να ψήσει το ψάρι στα χείλη αυτού του γραικύλου, και η αρχή ήταν καλή. Ας περιμένει!

Εντούτοις το πρόσωπό του ήταν προσηνές και πρόσχαρο καθώς πλησίαζε τον Νίκυ και του άπλωνε το χέρι ζητώντας συγγνώμη για την καθυστέρηση.

«Αλλά δεν φταίω…» έκανε. «Όταν σας εξηγήσω, θα με δικαιολογήσετε. Αλλά ας παραγγείλουμε πρώτα. Θα πρότεινα ν' αρχίσουμε με τη χορτόσουπά τους -την κάνουν πολύ καλά και ευτυχώς υπάρχουν και τα υλικά- και μετά μια συναγρίδα; Άλλοτε ήταν εξαίρετη εδώ, αλλά τώρα, με τις δυσκολίες που συναντούν οι ψαράδες μας…» κούνησε το κεφάλι. «Δεν μας κάνετε τη ζωή εύκολη, αγαπητέ μου κύριε Πετρίδη», χαμογέλασε γλυκά. «Πότε μας δίνετε το στάρι με το σταγονόμετρο, πότε κατακρατάτε το κάρβουνο, πότε τα πολεμικά σας συλλαμβάνουν τις τράτες μας, όλο και κάτι βρίσκετε για να μας δείξετε πόσο μας αγαπάτε».

«Οι ανάγκες του πολέμου…» έκανε απολογητικά ο Νίκυ ανοίγοντας τις παλάμες του.

«Του πολέμου;» έδειξε έκπληξη ο Κυριάκος.

«Είμαστε στη μέση ενός πολέμου, κύριε Κανιστράκη, και ο πόλεμος χρειάζεται θυσίες», του υπενθύμισε αυστηρά ο άλλος.

«Είμαστε;» έκανε πάλι με απορία ο Κανιστράκης. «Δηλαδή, για να λέμε την αλήθεια, δεν είμαστε - είσαστε<. Εσείς είστε στη μέση ενός πολέμου, εσείς τον διεξάγετε με τον τρόπο που νομίζετε κι εσείς επιλέγετε να μην τον κλείσετε με έναν συμβιβασμό, παρά τις αντίθετες φωνές που ακούγονται και στη Ρωσία και στην Αγγλία και κυρίως στην Γαλλία. Θλιβερά πράγματα - λιποταξίες, ανταρσίες, στρατοδικεία, τουφεκισμοί…» κούνησε το κεφάλι του. «Εμείς όμως», άλλαξε τόνο, «εμείς, είμαστε ουδέτεροι. Τι σας χρωστάμε λοιπόν;»

Ο Πετρίδης είχε έτοιμη την απάντηση.

«Ω!» έκανε ήπια. «Η καιροσκοπία βλέπετε, έχει κι αυτή το κόστος της».

Ο Κανιστράκης δοκίμασε το κρασί που μόλις του είχε βάλει στο ποτήρι του ο σερβιτόρος, και του έκανε νόημα πως ήταν καλό και μπορούσε να προσφέρει στον ξένο του.

«Καιροσκοπία», έκανε μετά με ύφος σκεπτικό. «Καιροσκοπία θα το λέγατε;» αργά έξυσε με το νύχι του αντίχειρα το πηγούνι του.

«Μα τι άλλο; Ουδετερότης δεν σημαίνει τίποτα. Η πραγματικότητα είναι ότι η Κυβέρνησή σας περιμένει να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα, ώστε να μπείτε με το μέρος των νικητών».

«Λέτε; Λέτε;» κούνησε το κεφάλι ο Κυριάκος. Και αλλάζοντας θέμα: «Αλήθεια, πώς σας φαίνεται το κρασί; Θέλω να πω μήπως προτιμάτε ρετσίνα; Υπάρχουν ξένοι που την έχουν συνηθίσει και την ζητούν».

Ο Νίκυ, που την απεχθανόταν, είπε ευγενικά πως δεν ήταν φίλος.

«Ώστε δεν την θέλετε;»

«Όχι… δηλαδή θέλω να πω… μην μπαίνετε στον κόπο».

«Δεν είναι κόπος. Αν θέλετε, η ρετσίνα έρχεται αμέσως».

«Είστε πολύ καλός».