Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

525 τάγμα πεζικού

(απόσπασμα)

Το πρωινό που κηρύχτηκε η επιστράτευση, στο «χώρο συγκεντρώσεως» του 525 έφτασε πρώτος ο διοικητής.

Αυτό είναι προς τιμήν του γιατί άλλοι ψάχνανε ως τη νύχτα να βρούνε πού συγκεντρώνονται οι άντρες τους^. και αλλού οι έφεδροι αφού περιμένανε μια δυο μέρες να εμφανιστούν οι υπεύθυνοι για την υποδοχή τους, βαρέθηκαν και γύρισαν σπίτια τους.

[…]

Ο διοικητής του 525, ως στρατιωτικός, έχει μειωμένη όραση, μειωμένη ακοή, μειωμένη κρίση, αφύσικο βάδισμα, μονότονη ομιλία, κατεστραμμένα μαλλιά και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.

Στο βάθος της ψυχής του δεν υπάρχουν ανησυχίες και ερωτηματικά^. εκεί φυσάει ένα αεράκι σιγουριάς, που έρχεται κατευθείαν από τη θαυματουργή εικόνα της υπηρεσίας και τα απαλαίνει όλα. Κοντά τριάντα χρόνια καριέρα, και το αεράκι δε σταμάτησε ποτέ να φυσάει^. μια ακλόνητη πίστη το ενέπνεε ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Μόνο τώρα- πρώτη φορά- ένιωσε τη δροσερή πνοή του να χάνεται και κάποιοι τρόμοι άρχισαν να αναδεύονται μέσα του.

Αυτός, ο λάτρης κι ένθερμος υποστηρικτής του παραδοσιακού τρόπου διοίκησης, είδε με αγωνία τις φωνές και τις απειλές να αποδίδουν ελάχιστα ή καθόλου. Οι στρατιώτες δεν ήταν κουρεμένοι εικοσάρηδες^. ούτε είχε γύρω του συνάδελφους πρόθυμους να του συμπαρασταθούν^. οι αξιωματικοί ήταν όλοι έφεδροι.

[…]

Οι περισσότεροι έφεδροι αξιωματικοί ήταν αρκετά πάνω από τριάντα χρονών και στην πλειονότητά τους δάσκαλοι^. με γυαλιά, κοιλίτσες, καράφλες και φανερή προθυμία να δουλέψουν. Αυτοί τοποθετήθηκαν όλοι σχεδόν στους λόχους: διοικητές, υποδιοικητές και διμοιρίτες. Στο επιτελείο και στο λόχο διοικήσεως συγκεντρωθήκανε: ο μυρωδάτος υπασπιστής^. ο στρατολόγος, που ήτανε και αξιωματικός διαβιβάσεων^. ένας σωματώδης ανθυπολοχαγός από τον Πειραιά με φωνή τρομπόνι ανέλαβε αξιωματικός κινήσεως^. ένας κουρεμένος κεφάλας υπολοχαγός με διάπλαση γίγαντα και βαριά προφορά ορίστηκε αξιωματικός πληροφοριών^. κάτι άλλοι στα γραφεία επιχειρήσεων και ο αρχαιότερος υπολοχαγός διοικητής του λόχου διοικήσεως.

Ένα ευγενικός ανθυπολοχαγός γύρω στα σαράντα, επηρεασμένος από τη γενική αντιμετώπιση του διοικητή, νόμισε πως τον έφερε άθελά του σε δύσκολη θέση.

—Επιτρέπεται, κύριε διοικητά; του έκοψε την ανάγνωση.

—Όχι! απάντησε ο αντισυνταγματάρχης χωρίς να τον κοιτάξει.

Μετά σήκωσε το κεφάλι του να δει ποιος μίλησε.

—Επιτρέπεται; επανέλαβε ο έφεδρος.

—Λέγε.

—Δεν άκουσα πού τοποθετούμαι.

—Πού έχεις το μυαλό σου… Πώς λέγεσαι;

Ο έφεδρος είπε το όνομα και το βαθμό του. Ο διοικητής έψαξε στη σύνθεση και τον κοίταξε βλοσυρός:

—Εδώ είσαι εσύ;

—Μάλιστα.

—Είσαι διαγραμμένος. Εκτός συνθέσεως.

—Γιατί;

—Εδώ έχει μπει κόκκινο μολύβι και λέει πως βρίσκεσαι… στη Δυτική Γερμανία.

—Δεν πήγα ποτέ στη Γερμανία.

—Δεν μ' ενδιαφέρει πού ήσουνα… Έλειπες στο εξωτερικό.

—Με συγχωρείτε, κύριε διοικητά, αλλά… δυστυχώς… δε βγήκα ακόμα από την Ελλάδα, είπε με κάποιο νόημα.

—Είσαι σίγουρος;

—Μάλιστα.

—Αυτά που λες θα ελεγχθούν.

—Μάλιστα. Αν επιτρέπεται…

—Δεν επιτρέπεται. Θα πας στο Μεσολόγγι. Είσαι εκτός συνθέσεως.

—Αφού εδώ παρουσιάζομαι.

—Στο Μεσολόγγι!

—Πού να τρέχω, κύριε διοικητά, γλύκανε τη φωνή του ο έφεδρος. Σαράντα χρονών άνθρωπος είμαι.

—Ο αρχαιότερος ανθυπολοχαγός των Βαλκανίων, επισήμανε κάποιος.

—Τι δουλειά κάνεις; τον ρώτησε ο διοικητής.

—Γιατρός.

—Είσαι βέβαιος;

—Μάλιστα.

Αυτό έπεισε το διοικητή πως το δίκιο ήταν με το μέρος του έφεδρου γιατί η κατάσταση τον είχε ηλεκτρονικό. Αν και ήταν ύποπτος σε τέτοια ηλικία να είναι μόνο ανθυπολοχαγός, ο διοικητής τού ανέθεσε το ιατρείο του τάγματος. Σ' αυτό βοήθησαν η ευγένειά του και η πολύ προχωρημένη ηλικία του άλλου γιατρού, που σε λίγο τον έστειλε σπίτι του.

Οι μόνες θέσεις που δε συμπληρώθηκαν ήταν του ταγματάρχη-υποδιοικητή και του εφέδρου υπολοχαγού εφοδιασμού. Αργότερα βέβαια αποδείχτηκε πως ο υποδιοικητής είχε παρουσιαστεί κανονικά σε άλλο τάγμα και ο υπολοχαγός είχε σκοτωθεί πριν τρία χρόνια σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Όμως εκείνη τη στιγμή ο διοικητής δεν το ήξερε και ανησυχούσε.

Τελικά έδωσε στους επικεφαλής των λόχων και των υπηρεσιών του τάγματος από ένα φάκελο μέσα από το σιδερένιο κιβώτιο και τους ξαπόστειλε. Μερικοί γυρέψανε περισσότερες εξηγήσεις και κάνανε το διοικητή να αγανακτήσει με την ανικανότητά τους^. λίγο έλειψε να ξανατραβήξει πιστόλι. Αλλά, επειδή οι έφεδροι καταλάβανε πως ούτε αυτός ήξερε τι περιέχουν οι φάκελοι, σταματήσανε τις ερωτήσεις και κοιτάξανε να τα βολέψουνε μόνοι τους.