Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲▲

Τι ζητούν οι βάρβαροι

(απόσπασμα)

Ενωρίς το πρωί της επομένης, ενώ ο αντισυνταγματάρχης Γεωργιάδης και εγώ επίναμεν με δυσαρέσκειαν και δυσπιστίαν τον καφέν που μας εσέρβιρεν η οικογένεια του γαμβρού, ηκούσαμεν δυνατά και αγωνιώδη κτυπήματα εις την εξώθυραν. Η πόρτα άνοιξε και εισώρμησεν ο σκοπός μας.

«Κύριε διοικητά, έρχονται οι Βούλγαροι!»

Εξήλθαμεν δρομαίως εις το χαγιάτι της οικίας και εστρέψαμεν τα βλέμματα προς την γέφυραν. Το θέαμα που αντικρίσαμεν επέτεινε τας νυκτερινάς ανησυχίας μας. Δια της γεφύρας εκινείτο προς το χωρίον όχι απόσπασμα, όχι ομάς, αλλ' ολόκληρος διμοιρία Βουλγάρων. Ενεθυμήθην αίφνης κάτι που μου είχε πει προ ολίγων ετών η κυρία Β., εξαίρετος λογία, η οποία είχε περιηγηθεί πολλάκις τα Βαλκάνια και την Ευρώπην: «Εξ όλων των στρατών τους οποίους είδα ασκουμένους ή παρελαύνοντας, και είναι πολλοί, μόνον δύο μου ενεποίησαν αληθές δέος: ο πρωσικός και ο βουλγαρικός. Οι λαοί αυτοί είναι γεννημένοι στρατιώται, με σιδηράν πειθαρχίαν, απίστευτον αντοχήν και επίφοβον πολεμικόν πνεύμα.» Έβλεπα τώρα την βουλγαρικήν φάλαγγα να κινείται προς ημάς ως πολύτροχος μηχανή, με κινήσεις απολύτως συντονισμένας, με βαρύν βηματισμόν, με τα σκληρόγεισα πηλήκια, τις περίδετες οπάνκες, δύο εφίππους αξιωματικούς όπισθεν του πλήθους των στρατιωτών ωσάν μηχανοδηγούς ή βουκόλους, και είπα μέσα μου ότι αυτοί δεν είναι δυνατόν να έρχωνται δια γάμον, αυτοί έρχονται δια να σκοτώσουν.

Ο αντισυνταγματάρχης Γεωργιάδης εκάλεσεν αμέσως τους οδηγούς μας, διέταξεν επιβίβασιν όλων μας εις τα αυτοκίνητα και κάθοδον εις την είσοδον της γεφύρας. Εθαύμασα δια μίαν ακόμη φοράν την αποφασιστικότητά του. Καίτοι κατά πολύ ολιγώτεροι των Βουλγάρων, θα ήμεθα εις πλεονεκτικήν θέσιν, αν κατωρθώναμεν να φθάσωμεν εις την γέφυραν πριν εκείνοι περαιωθούν εις την ιδικήν μας όχθην. Τούτο και συνέβη. Όταν μάλιστα εφθάσαμεν εις την όχθην, είδαμεν ότι ο Ραντοβάνοβιτς και ο τρεις συνοδοί του ήδη ευρίσκοντο εκεί και εφαίνοντο εξίσου ανήσυχοι με ημάς, πράγμα το οποίον μας ανεκούφισε κάπως ως προς την ιδικήν των στάσιν εις ενδεχομένην σύγκρουσιν. Οι στρατιώται μας, ακροβολισμένοι, προέτειναν ήδη τα όπλα των. Τινές εκ των χωρικών παρετήρουν τα τεκταινόμενα εξ αποστάσεως ασφαλείας, με απροσδιορίστους διαθέσεις. Όσον δια τους δύο κινηματογραφιστάς μας, ήσαν άφαντοι, πιθανώτατα διατρίβοντες εκεί όπου τους υπέδειξεν ο φόβος των.

«Κύριε συνάδελφε» είπεν ο αντισυνταγματάρχης Γεωργιάδης εις τον Σέρβον ομόβαθμόν του «σας φαίνεται λογικόν να εισέλθη ολόκληρος βουλγαρικός λόχος εις το χωρίον δι' ένα γάμον;»

«Όχι, αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψωμεν» απήντησεν ο Ραντοβάνοβιτς σύννους, συστρέφων την άκρην του μύστακός του.

Ο πρώτος στοίχος της βουλγαρικής φάλαγγος είχε φθάσει εις απόστασιν μιας εικοσάδος μέτρων από την παράταξίν μας. Τότε ο εις εκ των δύο εφίππων αξιωματικών έδωσεν ένα παράγγελμα, η φάλαγξ ακινητοποιήθη αυτομάτως και ο ίδιος, παριππεύσας αυτήν, μας επλησίασε και μας εχαιρέτησε στρατιωτικώς. Ήτο ένας μελαψός γενειοφόρος ανθυπολοχαγός, πολύ νέος την ηλικίαν και με μορφήν ομολογουμένως ευγενικήν, όλως διάφορον του αδρομερούς και τραχέος παρουσιαστικού των πλείστων Βουλγάρων.

«Ανθυπολοχαγός Ντεμπελιάνοφ» μας συνεστήθη γαλλιστί. «Έχομεν προσκληθεί εις ένα γάμον που θα γίνη εις το χωρίον.»

«Κύριε ανθυπολοχαγέ» απήντησεν ηρέμως ο αντισυνταγματάρχης Γεωργιάδης «ο γάμος είναι τελετή ειρηνική και όχι πολεμική. Πιστεύω ότι σεις, ως αξιωματικός, έχετε προσκληθεί, αμφιβάλλω όμως ότι οι μελλόνυφοι και οι λοιποί κάτοικοι του χωρίου θα έβλεπον ευχαρίστως την παρουσίαν εις τον γάμον διμοιρίας με πλήρη πολεμικήν εξάρτυσιν.»

Ο Βούλγαρος ανθυπολοχαγός υπεμειδίασεν.

«Είμαι υποχρεωμένος να προσθέσω» συνέχισεν ο Γεωργιάδης «ότι οι κάτοικοι έχουν και άλλον, σοβαρώτερον λόγον να μη σας θέλουν εδώ ειδικώς αυτήν την στιγμήν. Προχθές την νύκτα επέδραμαν εις το χωρίον κομιτατζήδες και διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα.»

«Παρακαλώ» υπέλαβεν ο Βούλγαρος με ύφος θιγμένον «είμεθα τακτικός στρατός, δεν έχομεν ουδεμίαν σχέσιν με αντάρτες και καταδικάζομεν την δράσιν των ατάκτων οθενδήποτε και αν προέρχωνται.»

«Κύριε ανθυπολοχαγέ» είπεν ο Γεωργιάδης ελαφρώς εκνευρισμένος τώρα «σας παρακαλώ να επιδείξετε κατανόησιν και καλήν θέλησιν. Διατάξατε την δύναμίν σας ν' αποσυρθή πέραν του ποταμού και εισέλθετε εις το χωρίον μετ' ολίγων μόνον ανδρών, όπως ολίγοι είμεθα και ημείς.»

Ο Ντεμπελιάνοφ εφαίνετο σκεπτικός.

«Κύριε ανθυπολοχαγέ» παρενεβλήθη ο αντισυνταγματάρχης Ραντοβάνοβιτς με ύφος απερισκέπτως προκλητικόν «μήπως θέλετε να γίνετε υπαίτιος συρράξεως μετά των συμμάχων σας;»

Ο Ντεμπελιάνοφ τον εκοίταξεν αδιαφόρως και κατόπιν απετάθη εις τον Γεωργιάδην.

«Καλώς, κύριε αντισυνταγματάρχα» είπε. «Καίτοι το πλήθος της συνοδείας μου δεν ανταποκρίνεται παρά εις την επισημότητα της προσκλήσεως προς τας βουλγαρικάς στρατιωτικάς αρχάς, δεν θέλομεν να γίνη τούτο αφορμή προστριβών. Θα επιδείξωμεν την καλήν θέλησιν που ζητείτε.»

Εστράφη προς τους ιδικούς του και ωμίλησεν ολίγον με τον άλλον έφιππον εις την γλώσσαν των. Εδόθησαν έπειτα κάποια παραγγέλματα και η βουλγαρική φάλαγξ, πλην τριών ανδρών και του ιδίου του ανθυπολοχαγού, έκαμε μεταβολήν και επήρε τον δρόμον της επιστροφής οδηγουμένη υπό του δευτέρου αξιωματικού.

Έτσι λοιπόν εισήλθεν εις το χωρίον Π. και ο τρίτος κουμπάρος, ο πλέον ανεπιθύμητος.