[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Μελισσάνθη
Έμπνευση
Κάποιος αρχαίος θεός που μ’ αγαπάει
με φλόγα πάθους νέου κι ερωτικού
στα πόδια μου χρυσή βροχή σκορπάει
γιά παίζει τη φλογέρα του βοσκού
Στα βάθη ενός τοπίου μυθικού
Σεμέλη, με καλεί, πότε Δανάη
το μάτι όμως με βλέπει του κακού
και Ήρα ζηλότυπη με κυνηγάει…
Είτε μπροστά μπορώ να πάω, είτε πίσω
Πού νά βρω καταφύγιο να γεννήσω
— ω, Δία, πατέρα των παιδιών μου, εσύ!
Οι ωδίνες μού ξεσκίζουνε τα σπλάχνα
Την προστατευτική σου ρίξε πάχνα
και φέρε με στης Δήλου το νησί.
Μελισσάνθη. 1935. Η φλεγoμένη βάτος. Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Μελισσάνθη 1975. Τα ποιήματα της Μελισσάνθης (1930–1974). Αθήνα: Οι εκδόσεις των φίλων.