Τάσος Λειβαδίτης

Μικρή ραψωδία

Ήταν ένας παλιός μικρός σταθμός σε ώρα εγκλήματος —αλλά ο δολοφόνος αργούσε, παλεύοντας με τις δυσκολίες του φθινοπώρου κι άξαφνα έβγαινε η σελήνη, ρουφιάνα των τυχερών—

εκεί διανυκτέρευαν οι λησμονημένοι, γυναίκες με ημερομηνίες δυσοίωνες, φυγόδικοι από άλλους καιρούς ή για να ξεφύγουν τον οίκτο ή τη βασιλεία των κλειδιών ή τα 104 αινίγματα του εαυτού τους κι αυτοί που διάλεξαν γρήγορα ή το παιδί που εκπορνεύτηκε για να κελαηδήσει, (και τώρα το ακούνε σ’ όλα τα περίχωρα) —

αλλά όταν αναστέναζαν, οι στρατιώτες είχαν σπόρους και καλή χρονιά κι οι τρελοί εισιτήριο για όλο το ταξίδι ή άνοιγε ένας παράδεισος για τα λόγια τα πιο φτωχά, ακουσμένα μόλις σ’ ένα διάδρομο ή στα υπαίθρια πανηγύρια,

όπως η κίνηση της μητέρας όταν διόρθωνε τις πιέτες στο φόρεμά της ή όπως οι παλιοί ραψωδοί που παραμέριζαν τις βαριές γενειάδες τους

για να φανεί λίγο η Τροία.

Τάσος Λειβαδίτης. 1977. Ανακάλυψη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Τάσος Λειβαδίτης. 2015. Ποίηση 2 (1972–1977). Αθήνα: Μετρονόμος.