[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Έκτωρ Κακναβάτος
Περίληψη Οδύσσειας
Το άλλο πιο γιαννιώτικο πιο λεπτοδουλεμένο
έλεγα περίτεχνο πως θ’ άναβε
κατάστηθα της ώχρας σαν εικονομάχος.
Πάνω σ’ αυτό σπάνε με το σεισμό οι ουσίες
κι ορμούνε τα νέα ονόματα:
γιαλός γυαλί αλίαρτος
οι κουπολάτες ρεμάλια Λαιστρυγόνων
τίς ξέρει πούθε μιλημένοι
του χαμού χύνονται του ναύκληρου
σε λίγο γύφτικα καρφιά πλάι στα μηλίγγια
του οι κάργιες·
όσο να λύσουν τις πρυμάστες πουλάνε
τ’ αζιμούθια δίχως εντόσθια σε Φοίνικες…
Κι ο άλλος,
τί κατάρτι θε μου ανάμεσα της σιωπής
τί φτισικός και τί αμίλητος
ακόμα του Λαέρτη γιος
για ένα νησί τα μάτια του πικρά του απήγανου
για κάτι άπιαστο του νου που λέει
δεν έπεσε με κουρσεμούς
ούτε με Τροίες και με Πρίαμους και φεύγει
κατά που μήτε Αχαιοί μήτε κουπιά
πορεία
ή γλάρος.
(1972)
Έκτωρ Κακναβάτος. 1981. Διήγηση. 2η έκδ. Αθήνα: Κείμενα. [1η έκδ. 1974, Αθήνα: Συντεχνία]. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Έκτωρ Κακναβάτος. 2010. Ποιήματα (1943–1987). Αθήνα: Άγρα.
