Το αλφάβητο βοηθάει ακόμη να συμπεράνουμε σχετικά με διαφορές ανάμεσα στις αρχαίες διαλέκτους, καθώς και σχετικά με ποικιλίες στην προφορά και εξελίξεις κατά τη διάρκεια της κλασικής εποχής. Βασική είναι επίσης η μαρτυρία του για την αλλαγή της προφοράς μετά την κλασική εποχή. …

Ανορθογραφίες που διαπιστώνουμε σε κείμενα της ελληνιστικής εποχής είναι πολύτιμες για να συμπεράνουμε σχετικά με αλλαγές στην προφορά. Aν για παράδειγμα μια λέξη όπως Ἑρμῆς ([hermε:s]), που αρχικά γραφόταν με <η>, σε κάπως μεταγενέστερη εποχή μαρτυρείται και με <ει>: Ἑρμεῖς,και δεδομένου ότι τελικά το ανοιχτό [ε:] τράπηκε σε κλειστό [e:] και αργότερα σε [i:], υποθέτουμε πως κατά την εποχή εκείνη είχε ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο της εξέλιξης [ε:] > [e:]. Συναντώντας κατά την ελληνιστική εποχή γραφή: ZMYPNAIOΣ, με <ζ> αντί για παλιότερο <σ>, υποθέτουμε πως το γράμμα <Z> δεν δήλωνε πια το σύμπλεγμα [zd], όπως παλιότερα, άρα πως είχε συντελεστεί η τροπή [zd] > [z].