[Οι Janks & Ivanic (1992, 305) πιστεύουν ότι η κριτική γλωσσική επίγνωση μπορεί να συνεισφέρει στη χειραφέτηση και την κοινωνική ενδυνάμωση των κοινωνικών υποκειμένων, ενώ μπορεί επίσης να οδηγήσει στη χρήση γλώσσας και λόγου που αντιστέκεται στην αποδυνάμωση του ίδιου του ατόμου αλλά και των γύρω του. Το έργο τους επικεντρώνεται στη σημασία του να διαβάζει και να γράφει κανείς από μια θέση αποδυναμωμένη και προτείνουν τρόπους με τους οποίους ανίσχυρες ομάδες μπορούν να φροντίσουν για τα συμφέροντά τους και να διατηρήσουν την ταυτότητά τους μέσα από τη χρήση της γλώσσας.
Ο Halliday, καθώς και άλλοι γλωσσολόγοι της συστημικής λειτουργικής σχολής, έχουν επίσης ασχοληθεί με την ανάπτυξη μιας γλωσσικής εκπαίδευσης που θα μπορούσε και να είναι κοινωνικά ενδυναμωτική για τους μαθητές και να οδηγήσει στην ανακούφιση της κοινωνικής ανισότητας. Υπό αυτή την έννοια έχει νόημα η πρότασή τους για ένα αναλυτικό πρόγραμμα και μια παιδαγωγική που θα βασίζονται στα κειμενικά είδη (πρβ. Christie 1989α· Halliday & Martin 1993· Lemke 1990). Η γλωσσική εκπαίδευση βασίζεται στα κειμενικά είδη έχει ως στόχο, γενικά, να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς να κάνουν προσιτά στους μαθητές τα διάφορα κειμενικά είδη που καθιστούν δυνατή τη συμμετοχή στις δημοκρατικές πολιτικές διαδικασίες (Halliday 1993, 46).