Στη σημερινή δημοτική, εκτός από παλιούς, κληρονομημένους τύπους, καθώς και απροσάρμοστα δάνεια από την καθαρεύουσα και άλλες ξένες γλώσσες, βρίσκουμε και τύπους νεοδημοτικούς. Πρόκειται για καθαρευουσιάνικες λέξεις που είναι περισσότερο ή λιγότερο προσαρμοσμένες στο τυπικό και στη φωνολογία της δημοτικής· π.χ. η καθαρευουσιάνικη κλίση: ο αρχιτέκτων /του αρχιτέκτονος /οι αρχιτέκτονες παρουσιάζεται με τη νεοδημοτική κλίση: ο αρχιτέκτονας /του αρχιτέκτονα /οι αρχιτέκτονες. Στη λαϊκή γλώσσα μερικές φορές παραμένει άκλιτη σαν απροσάρμοστο δάνειο: ο αρχιτέκτων /του αρχιτέκτων /οι αρχιτέκτων. Στο ίδιο παράδειγμα η προσαρμογή και του συμφωνικού συμπλέγματος -κτ- σε -χτ- θα ήτανε δείγμα "ακραίας" δημοτικής ή "ψυχαρισμού". Η καθαρευουσιάνικη κλίση: ο καθηγητής /του καθηγητού /κύριε καθηγητά /οι καθηγηταί /τους καθηγητάς προσαρμόζεται με τη νεοδημοτική κλίση: ο καθηγητής /του καθηγητή/οι καθηγητές /τους καθηγητές στην προσφώνηση πολλά κυμαίνονται: κύριε καθηγητά /κύριε καθηγητή, ή απλώς αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη. Στη λαϊκή γλώσσα η λέξη αυτή θα είχε πληθυντικό: οι καθηγητήδες / -άδες ή ίσως θα έμενε άκλιτο σαν απροσάρμοστο δάνειο: οι καθηγηταί /τους καθηγηταί. Την πόλη της Ανατολικής Μακεδονίας η καθαρεύουσα την έκλινε: αι Σέρραι /τας Σέρρας, στη δημοτική είναι: οι Σέρρες /τις Σέρρες, στη λαϊκή από την αιτιατική δημιουργήθηκε ο άκλιτος τύπος σε ουδέτερο γένος: η Σέρρας.