Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

Ο Νικηφόρος Παπανδρέου γράφει για τον Νίκο Χουρμουζιάδη στο περιοδ. Parallaxi

Για τον Νίκο Χουρμουζιάδη γράφει ο Νικηφόρος Παπανδρέου στο περιοδικό Parallaxi:

Τον γνώρισα το 1976, όταν, ως Πρόεδρος του ΚΘΒΕ, με κάλεσε στη Δραματική Σχολή. Πάνε 37 χρόνια, ήμουν 35 χρονών, εκείνος 46, παιδιά και οι δύο…
Μου είναι αδύνατο να συνοψίσω αυτή τη στιγμή πόσα κέρδισα εγώ και η Πειραματική Σκηνή (και κυρίως οι νέοι, τότε, ηθοποιοί της) από την καθημερινή σχεδόν επαφή μ’ έναν άνθρωπο της δικής του παιδείας και της δικής του ευαισθησίας (για να μη μιλήσω για τα ελληνικά του). Εκείνος ισχυριζόταν ότι κέρδισε περισσότερα, επειδή μπήκε ξαφνικά το θέατρο και ως καλλιτεχνική πρακτική στη ζωή του, αλλά αυτός ο ισχυρισμός ήταν μια ακόμα εκδήλωση της μεγάλης γενναιοδωρίας του. Θα μας λείψει πολύ ο Νίκος Χουρμουζιάδης, το χιούμορ του, η τρυφερότητα, τα θυμωμένα του ξεσπάσματα, η σταθερή αλληλεγγύη του. Αλλά παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι, επειδή σημάδεψε τη ζωή ολόκληρης της πειραματικής οικογένειας, θα είναι πάντα κάπου εδώ γύρω. Τον αποχαιρετώ μ’ ένα μετάφρασμά του:

Πες μου τ’ αστέρια πότε σβήνουν;
Έχουν ματόκλαδα και κλείνουν;
Πού χάνονται και πού κοιμούνται;
Μες στα όνειρά τους μας θυμούνται;

Καλό ταξίδι, Νίκο.

Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. περιοδ. Parallaxi (http://www.parallaximag.gr/parallax-view/gia-niko-hoyrmoyziadi)