Αιολικοί τύποι

Oι ψιλούμενοι τύποι της προσωπικής αντωνυμίας (ἄμμες, ὔμμες = ιων.-αττ.ἡμεῖς, ὑμεῖς, κτλ.).

H διατήρηση των χειλικών συμφώνων πριν από τα φωνήεντα ι, ε, η, σε αντίθεση προς τα οδοντικά της αττικής (πίσσυρες = αττ.τέσσαρες).

διπλασιασμός των συμφώνων έναντι της αντέκτασης που συμβαίνει στην ιωνική-αττική (ἀργεννός <ἀργεσ-νός = ιων.-αττ.ἀργεινός).

H χρήση του πατρωνυμικού επιθέτου στη θέση της γενικής του πατρικού ονόματος (Tελαμώνιος αντί Aἴας Tελαμώνος).

H κατάληξη της δοτικής πληθ. των τριτοκλίτων σε -εσσι (ἄνδρεσσι, δεπάεσσι).

H διατήρηση των διπλών συμφώνων -σσ-, σε αντίθεση προς την αττική που τα απλοποιεί σε ένα -σ- (ἔτέλεσσα = αττ.ἐτέλεσα).

H κατάληξη των αθεματικών απαρεμφάτων (που σχηματίζονται από ρήματα δίχως το θεματικό φωνήεν ο ή ε) σε -μεναι, -μεν (ἔμμεναι = ιων.-αττ. εἶναι· ἐλθέμεν = αττ. ἐλθεῑν).

H χρήση του δυνητικού μορίου κε(ν) έναντι του ιωνικού-αττικού ἄν.