ΕΙΚΟΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΣ ΛΟΓΟΙ
«Η εγκυρότητα της γνώσης μας είναι ανάλογη με την οντολογική τάξη του αντικειμένου της: "η σχέση του είναι προς το γίγνεσθαι είναι ανάλογη με τη σχέση της αλήθειας προς τη γνώμη" (ὅτιπερ πρὸς γένεσιν οὐσία, τοῦτο πρὸς πίστιν ἀλήθεια, Τίμαιος 29c2-3) Οι προτάσεις που αναφέρονται στο αμετάβλητο νοητό υπόδειγμα θα είναι, όπως και το ίδιο το υπόδειγμα, σταθερές, ακριβείς και ακλόνητες - δηλαδή αληθείς. Εφόσον όμως ο κόσμος είναι εικόνα του υποδείγματος, και οι προτάσεις (των "φρονίμων ανδρών") περί του κόσμου θα είναι εικόνες της αλήθειας, θα είναι εἰκότες λόγοι. […] Ο Πλάτων επισημαίνει την κοινή ρίζα του ἔοικα, της εἰκόνος και του εἰκότος. Οι εἰκότες λόγοι αντλούν την εγκυρότητά τους από το γεγονός ότι μοιάζουν με τους αληθείς λόγους - είναι εικόνες τους»
Β. Κάλφας, Πλάτων: Τίμαιος, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια, Πόλις: Αθήνα 21997, σ.42-3· βλ. κυρίως το δεύτερο κεφάλαιο της εισαγωγής, που επιγράφεται «Ο Μύθος και ο Λόγος», σ.41-63.