Τυπικά χαρακτηριστικά της αφήγησης του Θουκυδίδη

Για τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η ιστορική αφήγηση του Θουκυδίδη βασικά είναι τα ακόλουθα έργα, που επιμένουν στους ενοποιητικούς μηχανισμούς της αφήγησης (σε αντίθεση με την παλιότερη τάση της έρευνας για αναλυτική κατάτμηση του κειμένου· ακραίοι εκπρόσωποί της ο F.W. Ullrich και ο Ed. Schwartz):

  1. J. de Romilly, Ιστορία και Λόγος στον Θουκυδίδη, μτφ. Ελ. Κακριδή, ΜΙΕΤ: Αθήνα 1988
  2. J.H. Finley, Θουκυδίδης, μτφ. Τ. Κουκουλιός, Παπαδήμας: Αθήνα 41997
  3. J. de Romilly,Ο Θουκυδίδης και ο Αθηναϊκός Ιμπεριαλισμός, μτφ. Λ. Στεφάνου, Παπαδήμας: Αθήνα 2000
  4. J. de Romilly, Η οικοδόμηση της αλήθειας στον Θουκυδίδη, μτφ. Σ. Βλοντάκης, Παπαδήμας: Αθήνα 1994

Χρήσιμες είναι επίσης οι επισημάνσεις του Ι.Θ. Κακριδή για την οργάνωση της περιόδου του Θουκυδίδη και τις μεταφραστικές δυσκολίες της στα έργα του:

  1. Ι.Θ. Κακριδής, Το μεταφραστικό πρόβλημα, Βιβλιοπωλείον της "Εστίας": Αθήνα 61984
  2. Ι.Θ. Κακριδής, Ερμηνευτικά σχόλια στον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, Βιβλιοπωλείον της "Εστίας": Αθήνα 91998

Τέλος, για την πραγματολογία του κειμένου του Θουκυδίδη πολύτιμο είναι το υπόμνημα του A.W. Gomme (ολοκληρώθηκε από τους A. Andrewes και K.J. Dover), A Historical Commentary on Thucydides, τ.1-5, Οξφόρδη 1945-81.