Η ακριβής διατύπωση στο σχετικό διάταγμα αναφέρει ότι οι απόφοιτοι του γυμνασίου έπρεπε να έχουν
«τοσαύτην γνώσιν του Έλληνος λόγου, ώστε να δύνανται ούτοι κατά το τέλος των γυμνασιακών αυτών σπουδών χωρία μεν των εν ταις δυσίν ανωτέραις τάξεσιν ερμηνευομένων Ελλήνων συγγραφέων, απηλλαγμένα πραγματικών μάλιστα δυσχερειών, άνευ βοηθημάτων και παρασκευής να παραφράζωσι, κείμενόν τι δε εν τη νέα ημών γλώσση γεγραμμένον …να μεταφέρωσιν εις το αττικόν ιδίωμα άνευ σφαλμάτων περί το τυπικόν και την σύνταξιν».