Οι Αισώπου Μύθοι σε μετάφραση του Ανδρόνικου Νούκιου (επιμέλεια Ν. Βαρμάζης - Τ. Γιάννου)

«Λάφι και αμπέλιον
 
Το λάφι από τους κυνηγούς έφευγεν και εκρύπτη εις αμπέλι. Και όταν απέρασαν οι κυνηγοί, το λάφι ενόμιζεν ότι έγλισεν. Άρχισε να τρώγει εκ τα φύλλα της αμπέλου και, επειδή ανακάτωνε τα φύλλα, εστράφησαν οι κυνηγοί και είδασι το λάφι και το εδόξεψαν. Λοιπόν αποθνήσκοντας έλεγε ότι: "Δίκαια έπαθα, διότι δεν έπρεπε να αδικήσω εκείνην οπού με εφύλαγεν".
 
Ο μύθος δηλοί ότι όσοι αδικούσιν εκείνους οπού τους ευεργετούσιν, ο θεός τους κολάζει.»

[Αισώπου Μύθοι, μτφρ. Ανδρόνικος Νούκιος, Βενετία 1543. Νέα έκδοση: Ανδρόνικος Νούκιος & Γεώργιος Αιτωλός, Αισώπου Μύθοι, επιμ. Γ.Μ. Παράσογλου, Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1993]