«Aν η μετάφραση πρόκειται να ιδιοποιηθεί και το πνεύμα του έθνους, το οποίο η ίδια δεν το διαθέτει, ή το διαθέτει μ' έναν διαφορετικό τρόπο, τότε η βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτό είναι η απλή πιστότητα. Aυτή η πιστότητα πρέπει να αποβλέπει στην πραγματική φύση του πρωτοτύπου παρά στα συμπτωματικά του στοιχεία. Γιατί κάθε καλή μετάφραση προέρχεται από την απλή και ανυπόκριτη αγάπη για το πρωτότυπο και τη μελέτη που γεννιέται από αυτή την αγάπη, και στην οποία η μετάφραση πρέπει να επιστρέφει. Ένα αναγκαστικό σύστοιχο σε αυτή την έννοια είναι ότι η μετάφραση θα πρέπει να έχει ένα ιδιαίτερο ξένο χρώμα […]. H μετάφραση θα έχει πραγματοποιήσει την υψηλή της αποστολή όταν αποπνέει όχι ακριβώς την ανοικειότητα, αλλά το ίχνος του ξένου.»
[K. Wilhelm von Humboldt, «Einleitung zu Agamemnon», στο H. Joachim Störing (hrsg), Das Problem des Übersetzens, Wissenscahftliche Buchgesellschaft: Darmstadt 1973, σ.83]