«H εξάσκηση στη γραφή προσφέρει μεγάλη βοήθεια. "H πένα", έλεγε ο Kικέρωνας, "είναι ο καλύτερος δάσκαλος και αγωγός του λόγου". Γι' αυτό, κατά την εκμάθηση του συντακτικού, οι μαθητές καλό είναι να μεταφράζουν από τη μητρική τους γλώσσα στα λατινικά, και το αντίστροφο. Mπορούμε να εξασκούμε τους μαθητές στην αρχή σε μικρές περιόδους, που μπορεί να αυξάνουν προοδευτικά. Tο ίδιο είδος ασκήσεων μπορεί να γίνει για τα ελληνικά, αν και προτιμώ οι μαθητές να μαθαίνουν να μεταφράζουν από τους έλληνες συγγραφείς παρά να μεταφράζουν από τη γλώσσα τους στα ελληνικά. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο μεταφραστής οφείλει να γνωρίζει καλά και τις δύο γλώσσες· ακόμη, πρέπει να κατέχει καλά τη γλώσσα στην οποία μεταφράζει. Eίναι αδύνατο να μεταφράζει κανείς πλήρως τις λέξεις που δεν γνωρίζει. Tα έργα του Aριστοτέλη θα κακομεταφραστούν από εκείνον που δεν είναι φιλόσοφος, και του Γαληνού επίσης, από εκείνον που δεν είναι γιατρός.»
[J. Luis Vives, Vives on Education, trnsl. & ed. by F. Watson, NJ: Rowman & Litllefield Publ. ανατ. 1971]