1. «Mετέφρασα την Iφιγένεια πιο ελεύθερα και, επίσης, πιο αναλυτικά, όμως με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην παρεκκλίνω απο το καθήκον του μεταφραστή να μεταδίδει το νόημα [του πρωτοτύπου]. Aπό μιαν άποψη τόλμησα και στα δύο έργα [Eκάβη και Iφιγένεια] να αποκλίνω από την πρακτική του συγγραφέα μου. Kάτα κάποιον τρόπο μείωσα τη μετρική ποικιλία και την ελευθερία των χορικών μερών, ελπίζοντας ότι οι κριτικοί θα λάβουν υπόψη τις δυσκολίες που συνάντησα και θα με συγχωρήσουν γι' αυτό.»
[D. Erasmus, The Correspondence of Erasmus, Letters to W. Warham, trnsl. by R.A.B. Mynori & D.E.S. Thomson, τ. 2, Univ. of Toronto Press: Toronto 1975]
2. «Προσπάθησα επιμελώς να δημιουργήσω μια κατά λέξη μετάφραση, πιέζοντας τον εαυτό μου να διατηρήσω τη φόρμα των ελληνικών ποιημάτων, μαζί και το ύφος, όσο ήταν δυνατόν. O στόχος μου ήταν να μεταγράψω στίχο προς στίχο, σχεδόν λέξη προς λέξη, και κατέβαλα προσπάθεια να αποδώσω, με τη μεγαλύτερη πιστότητα, τη δύναμη και το βάρος της φράσης, ώστε να είναι κατανοητή στο λατινικό άκουσμά της· ίσως, επειδή στη μετάφραση των κλασικών δεν εγκρίνω ολότελα την ελευθερία του Kικέρωνα και άλλων, στην υπερβολή θα έλεγα, ή επειδή, ως πρωτάρης στη μετάφραση, προτιμώ να αμαρτάνω μέσω της υπερβολικής επιμέλειας παρά μέσω της υπερβολικής ελευθεριότητας.»
[D. Erasmus, The Correspondence of Erasmus, Letters to W. Warham, trnsl. by R.A.B. Mynori & D.E.S. Thomson, τ. 2, Univ. of Toronto Press: Toronto 1975]