«H σωστή μετάφραση είναι επίπονο και δύσκολο έργο. Kατά πρώτο λόγο, πρέπει να γνωρίζει κανείς τη μεταφραζόμενη γλώσσα· γνώση, η οποία δεν πρέπει να είναι περιορισμένη και επιφανειακή, αλλά συστηματική, που να στηρίζεται σε μιαν εμπειρία βαθιά και ακριβή, εμβαπτισμένη στην καθημερινή ανάγνωση των έργων των φιλοσόφων, των ρητόρων, των ποιητών και άλλων συγγραφέων. Aν δεν έχει διαβάσει κάποιος όλους τους συγγραφείς, δεν έχει ανατραφεί μαζί τους και δεν έχει επεξεργαστεί τα νοήματά τους, τότε δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τη δύναμη και το νόημα των λέξεων. Τόσο ο Aριστοτέλης όσο και ο Πλάτων ήσαν άρχοντες της λογοτεχνίας, αν μου επιτρέπεται αυτή η έκφραση, και χρησιμοποιούσαν τους πιο κομψούς τρόπους με τους οποίους οι παλαιότεροι ποιητές, οι ρήτορες και οι ιστορικοί συνήθιζαν να γράφουν, προβαίνοντας σε εύστοχες επιλογές λέξεων και φράσεων. Γι' αυτό, στα έργα τους οι μεταφορές και τα σχήματα λόγου έχουν διαφορετικό νόημα μέσα στα κείμενά τους απ' ό,τι στην καθημερινή τους χρήση".
[H. Baron (hrsg.), Bruni Leonardo, Humanistisch-philosophische Schriften, Teubner: Λειψία 1928]