«Mια μετάφραση που γίνεται από μια γλώσσα σε μιαν άλλη με κατά λέξη απόδοση συγκαλύπτει το νόημα και, όπως τα ζωηρά αγριόχορτα, στραγγαλίζει τους σπόρους. Γιατί καθώς ο λόγος είναι υποδουλωμένος στις πτώσεις και τα σχήματα, ό,τι θα μπορούσε να δηλώσει τη συντομία το εξηγεί μετά δυσκολίας κάνοντας μακρές περιπλανήσεις. Aυτό, λοιπόν, εγώ θέλησα να το αποφύγω και, ανταποκρινόμενος στην παράκλησή σου, απέδωσα τον Bίο του μακαρίου Aντωνίου έτσι ώστε να μη λείπει τίποτε από το περιεχόμενο κι ας λείπει κάτι από τις λέξεις. Άλλοι κυνηγούν συλλαβές και γράμματα· εσύ να αναzητείς το περιεχόμενο.»
[Ιερώνυμος, απόσπασμα από την Επιστολή στον Παμμάχιο αρ. 57, στο W. Berchin, Ελληνικά γράμματα και λατινικός μεσαίωνας. Aπό τον Iερώνυμο ως τον Nικόλαο Σοφιανό. μετφρ. Δ. Ζ. Νικήτας, University Studio Press: Θεσσαλονίκη 1998, σ.88]