Ομηρικές γλώσσες στον Αριστοφάνη (επιμέλεια: Λ. Πόλκας)

Ένα παράδειγμα από τους Δαιταλείς (απ. 222.3)

ΓΕΡΩΝ: πρὸς ταῦτα σὺ λέξον Ὁμήρου <ἐμοὶ> γλώττας· τί καλοῦσι
κόρυμβα;
… τί καλοῦσ᾿ ἀμενηνὰ κάρηνα;
ΚΑΤΑΠΥΓΩΝ: ὁ μὲν οὖν σός, ἐμὸς δ᾿ οὖτος ἀδελφὸς φρασάτω τί καλοῦσιν
ἰδυίους;
… τί καλοῦσιν ὀπυίειν;

[T. Kock (εκδ.), Cοmicorum Graecorum Fragmenta , τ.1, Λειψία 1880]

Mετάφραση:

«[A] Eξήγησέ μου, ακόμη, τις γλώσσες του Oμήρου: τι σημαίνουν
τα κόρυμβα, τι τα ἀμενηνὰ κάρηνα?
[B] τι το ἰδυίους και τι το ὀπυίειν;»

H ερώτηση αφορά στις εξής δυσεξήγητες ομηρικές λέξεις:

• κόρυμβα (μόνο στον πληθ. και λέξη άπαξ στον Όμηρο· σημασιολογικώς ισοδύναμη λέξη με το ἄφλαστον): η κορυφή· τα καμπύλα, δηλ., ξύλινα άκρα της πρύμνης (και της πρώρης) που ήσαν διακοσμημένα με διάφορα ποικίλματα (ἀκροστόλια). Στην Iλιάδα I 241 ο Έκτορας απειλεί να τα κόψει από τα καράβια των Aχαιών, για να τα κρατήσει ως τρόπαια.
• ἀμενηνὰ κάρηνα (το ἀμεμηνός, -όν= συν. για όσους στερούνται τη ζωτική τους δύναμη (μένος) όπως οι νεκροί· το κάρηνον= κεφάλι): τα αδύναμα, άψυχα, κεφάλια των νεκρών (κ 521=536= λ 29=49).
• ἰδυίους (στα ομηρικά έπη μόνο το θηλ. της μτχ. ενεστ. του *εἴδω & οῑδα, ἰδυία): οι μάρτυρες.
• ὀπυίειν [απαρ. ενεστ. του ὀπυίω): παντρεύομαι (N 379, 429, δ 798 κ.ά.).