9. Υπάρχει διαφορά μεταξύ των γλωσσών ως προς τη μορφολογία;

Οι γλώσσες είναι διαφορετικές μεταξύ τους σε πολλά επίπεδα, και βέβαια και όσον αφορά τη μορφολογία τους. Εάν παρατηρήσουμε την κλίση του ενεστώτα του ρήματος της ελληνικής και την αντίστοιχη της αγγλικής, θα διακρίνουμε ότι στην ελληνική εμφανίζονται περισσότερα μορφήματα κλίσης, σε σχέση με εκείνα της αγγλικής.

περπατ-ώ	I walk
περπατ-άς	you walk
περπατ-ά	he / she/it walk-s
περπατ-άμε	we walk
περπατ-άτε	you walk
περπατ-ούν	they walk

Παρατηρούμε ότι οι πληροφορίες του προσώπου, του αριθμού και του χρόνου δίνονται στην ελληνική με τα μορφήματα κλίσης και γι' αυτό δεν είναι υποχρεωτική και η προσωπική αντωνυμία εγώ, εσύ, αυτός κλπ. Ενώ στην αγγλική που τα μορφήματα κλίσης δεν δίνουν όλες τις γραμματικές πληροφορίες, είναι υποχρεωτική η παρουσία της προσωπικής αντωνυμίας I, you, he κλπ.

Επομένως, διαπιστώνουμε ότι η ελληνική έχει πιο περίπλοκη μορφολογία συγκριτικά με την αγγλική. Σε γενικές γραμμές, οι γλώσσες με πιο περίπλοκη μορφολογία έχουν μεγαλύτερη ελευθερία στη σύνταξη, ενώ οι γλώσσες με απλούστερη μορφολογία –όπως η αγγλική– έχουν πιο περίπλοκη σύνταξη (π.χ. υποχρεωτική παρουσία της αντωνυμίας).

Διαφορές στη μορφολογία εμφανίζονται και σε διαφορετικά στάδια μιας γλώσσας. Π.χ. η αρχαία ελληνική είχε πιο περίπλοκη μορφολογία από τη νέα ελληνική, είχε δηλαδή περισσότερες εγκλίσεις του ρήματος που εκφράζονταν με μορφήματα, όπως την ευκτική, ή είχε περισσότερες πτώσεις του ονόματος που εκφράζονταν με μορφήματα, όπως τη δοτική.

Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η μορφολογική ανάλυση είναι απαραίτητη όταν μαθαίνουμε μια ξένη γλώσσα ή όταν μελετάμε παλαιότερες φάσεις της δικής μας γλώσσας (π.χ. αρχαία ελληνικά).