Τι μάθαμε
- Η γνώση της γλώσσας που κατέχει ένας φυσικός ομιλητής του επιτρέπει να παράγει και να κατανοεί άπειρο πλήθος προτάσεων που δεν έχει ξανασυναντήσει.
- Η γνώση της γλώσσας από μέρους του ομιλητή (που περιλαμβάνει γνώση του λεξιλογίου και των κανόνων για το σχηματισμό προτάσεων) ονομάζεται γλωσσική ικανότητα·
και το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της γλώσσας ονομάζεται παραγωγικότητα. - Οι κανόνες της γραμματικής έχουν απόλυτη ισχύ: κάθε πρόταση είτε τους παραβιάζει (και όλοι οι φυσικοί ομιλητές μπορούν να εντοπίσουν το πρόβλημα) είτε όχι (και όλοι οι φυσικοί ομιλητές τη θεωρούν ορθά σχηματισμένη).
- Επιπλέον, δεν υπάρχει ανώτατο όριο στο πόσες φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο ίδιος κανόνας στην ίδια πρόταση. Αν υπάρξουν τέτοιου είδους περιορισμοί, κανονικά δεν προέρχονται από την ίδια τη γραμματική (και άρα δεν αντικατοπτρίζουν τη γλωσσική ικανότητα): αποτελούν περιορισμούς που σχετίζονται με την επιτέλεση (δηλαδή τίθενται εξωγενώς και αφορούν τη χρήση της γλώσσας – αλλά όχι τη γνώση της).