Τί μάθαμε

• Οι χρόνοι του ρήματος είναι ιδιαίτεροι τύποι του, που αναγνωρίζονται με βάση τα τυπικά τους χαρακτηριστικά (όπως οι καταλήξεις, η αύξηση και το μόριο θα). Κάθε ρηματικός τύπος μπορεί να αναγνωριστεί και να ταξινομηθεί με βάση τα τυπικά χαρακτηριστικά του.
• Τόσο οι γενικές ονομασίες (παροντικοί, παρελθοντικοί, μελλοντικοί) όσο και ειδικές (ενεστώτας, παρατατικός, μέλλοντας κλπ.) δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο των σημασιών που μπορεί να εκφράσει κάθε τύπος. Ως προς τη σημασία οι χρόνοι έχουν κανονικές και λιγότερο κανονικές χρήσεις: ένας ενεστώτας κανονικά αναφέρεται στο παρόν, αλλά μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αναφέρεται σε οποιαδήποτε χρονική βαθμίδα κ.ο.κ.
• Η αλληλεπίδραση των διαφόρων κατηγοριών του χρόνου (αλλά και της ρηματικής όψης) εξηγεί την προβληματική συμπεριφορά των πιο σύνθετων συνδυασμών, όπως των συντελικών τύπων, των συνδυασμών του θα με τους παρελθοντικούς τύπους και, τέλος, του εξαρτημένου τύπου, όπως είδαμε με συντομία.