5. Μια πιο διευρυμένη έννοια της πολυγλωσσίας και σύγχρονες ανάγκες

Αυτή η προσέγγιση μας φέρνει σε μια πολύ πιο διευρυμένη έννοια της πολυγλωσσίας η οποία είναι κοντύτερα στα ενδιαφέροντα της σύγχρονης έρευνας.

Και αυτό διότι η γλώσσα ως βασικό μέσο της εκπαίδευσης θέτει σοβαρά ζητήματα στις σύγχρονες κοινωνίες.

Για την ώρα, μόνο λίγες κοινωνίες αποδέχονται σε κάποιο βαθμό την πολύγλωσση φύση τους (π.χ. η Αυστραλία) και αυτό αποτυπώνεται και στα σχολικά τους προγράμματα, εφόσον η γλώσσα διδασκαλίας δεν είναι μόνο μία. Όμως, στις περισσότερες κοινωνίες δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, διότι θα πιστοποιούσε και επίσημα την ανομοιογένεια του πληθυσμού (πράγμα το οποίο πολλά εθνικά κράτη συνεχίζουν να αντιλαμβάνονται ως «εθνική απειλή»). Ως επί το πλείστον, ο δυτικός κόσμος –σε επίπεδο εκπαιδευτικής πολιτικής– συνεχίζει να έχει αρνητική στάση προς την πολυγλωσσία. Η μονόγλωσση εκπαίδευση είναι το κύριο όχημα της ιδεολογίας που προάγουν συνήθως τα έθνη-κράτη και βασίζεται στην ιδέα της ομοιογένειας του πληθυσμού (ή στην καλύτερη περίπτωση την αφομοίωση των μειονοτικών πληθυσμών από την πλειονότητα). Τα όποια γλωσσικά δικαιώματα σε μειονοτικούς πληθυσμούς συνεχίζουν να παραχωρούνται απρόθυμα και ως αποτέλεσμα (διεθνών) πιέσεων – την ίδια στιγμή που προάγεται όσο ποτέ πριν η εκμάθηση ξένων γλωσσών με κύρος.

Συνεπώς η γλωσσική ανισότητα και οι γλωσσικές στάσεις είναι βασικό ζήτημα στα πολύγλωσσα περιβάλλοντα

.