4. Ενσωμάτωση των δανείων

Κάθε γλώσσα που δανείζεται προσαρμόζει σταδιακά τις δάνειες λέξεις στο δικό της φωνολογικό και μορφολογικό σύστημα

. Η γαλλική για παράδειγμα ενσωματώνει απόλυτα και με τρόπο χαρακτηριστικό τα δάνεια στον δικό της τονισμό στη λήγουσα και στο δικό της γραμματικό σύστημα στα γένη (π.χ. le parking, le weekend, le stress).

Και τα ελληνικά προσαρμόζουν τις δάνειες λέξεις εύκολα, ιδιαίτερα αν προέρχονται από γλώσσες με παρόμοιο φωνητικό ρεπερτόριο. Π.χ. η λέξη αβαρία από τα ιταλικά περιέχει φθόγγους που έχουν και τα ελληνικά και έχει ενταχθεί πλήρως στην κλίση ελληνικών ουσιαστικών: της αβαρίας, οι αβαρίες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη ντολμάς από τα τουρκικά: του ντολμά, οι ντολμάδες. Και υπάρχουν και λέξεις όπως παράδεισος (από τα περσικά) ή ρούχο (από τα σλαβικά) που η φωνολογική τους δομή είναι τόσο ελληνική που λίγοι ομιλητές θα αναγνώριζαν ως δάνεια.

Άλλος τρόπος ενσωμάτωσης εμφανίζουν λέξεις όπως μακιγιάρω, σουτάρω, σνομπάρω κλπ. όπου η εμφανώς δάνεια ρίζα προσαρμόζεται στο ρηματικό σύστημα μέσω της παραγωγικής κατάληξης -άρω.

Επιπλέον, λέξεις όπως πάρκινγκ, γκολφ ή ελίτ παραμένουν άκλιτες, αν και είναι ήδη ενσωματωμένες μέσω της επιλογής γραμματικού γένους (το γκολφ, η ελίτ, κοκ.).