3. Τι γλώσσα χρησιμοποιείται στις σημειώσεις και τα πρακτικά;

Η λήψη σημειώσεων και η τήρηση πρακτικών συνεπάγεται τη μείωση και συμπύκνωση των πληροφοριών, που επιτυγχάνεται με διαδικασίες όπως:

- συντομογράφηση: δεν σημειώνονται αναλυτικά όλες οι λέξεις, αλλά κάποιες συντομογραφούνται (π.χ. μυθιστ. αντί μυθιστόρημα κ.λπ.). Η στενογραφία αποτελεί ένα συμβατικό κώδικα συντομογράφησης, που ακολουθεί συγκεκριμένες συμβάσεις και κανόνες.

- απόδοση της σύνδεσης με εικονικά στοιχεία: π.χ. το και αποδίδεται με +, το είναι ή σημαίνει με = κ.λπ.

- τοποθέτηση των πληροφοριών στο χαρτί· π.χ. σημεία που αντιπαραβάλλονται τοποθετούνται σε δύο λίστες σε αντιπαραβολή

- έμφαση σε σημεία οργάνωσης του κειμένου· π.χ. απαρίθμηση (υπάρχουν δύο αιτίες…η πρώτη…η δεύτερη), ορισμοί, τίτλοι, έμφαση (το σημαντικότερο από όλα είναι…), λέξεις-κλειδιά (σημαντικές λέξεις περιεχομένου, που επαναλαμβάνονται σε καίρια σημεία και καθορίζουν το θέμα του κειμένου)

- χρήση πλαγιότιτλων: σε γραπτά κείμενα μπορούμε να συνοψίσουμε μια παράγραφο σημειώνοντας στο πλάι μια πρόταση που περιλαμβάνει συνοπτικά το βασικό της περιεχόμενο.

Αντίθετα, παρενθέσεις, δισταγμοί, περιττές επαναλήψεις, σημεία αλληλεπίδρασης του ομιλητή με το κοινό του κ.ά. παραλείπονται από τις σημειώσεις ή τα πρακτικά.

Όπως σε όλα τα κείμενα που προϋποθέτουν μείωση πληροφοριών, τα γραμματικά στοιχεία (άρθρα, συνδετικά, αντωνυμίες κλπ.) απαλείφονται, αν και στοιχεία όπως ο χρόνος των ρημάτων συνήθως διατηρούνται.