2. Μπορεί ο όρος ρίζα να είναι χρήσιμος και στη συγχρονική μορφολογική ανάλυση;

Αναφέραμε παραπάνω ότι τόσο η παραδοσιακή γραμματική όσο και η σύγχρονη γλωσσολογία χρησιμοποιούν τον όρο ρίζα και για τη συγχρονική ανάλυση των λέξεων και αναφέρονται με αυτόν στο τμήμα της λέξης που μένει, όταν αφαιρεθούν όλα τα παραθήματα (ή προσφύματα).

Ας δούμε εάν αυτό έχει κάποια χρησιμότητα στην ανάλυση των λέξεων της νέας ελληνικής μέσα από το παράδειγμα της λέξης τραπέζι. Η λέξη αυτή όταν κλίνεται στον ενικό και τον πληθυντικό εμφανίζει παντού ως θέμα το μόρφημα τραπέζι. Π.χ. του τραπεζι-ού, τα τραπέζι-α, των τραπεζι-ών. Όταν όμως η λέξη αυτή χρησιμοποιείται ως βάση παραγωγής άλλων λέξεων ή ως συνθετικό σύνθετων λέξεων, τότε εμφανίζει το μόρφημα τραπεζ-, π.χ. τραπεζ-άκ-ι, τραπεζ-ών-ω, τραπεζ-ο-μάντηλ-ο.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ανάλυση γίνεται πιο εύκολη όταν χαρακτηρίσουμε το τραπέζι ως θέμα, και το τραπεζ- ως ρίζα.