Ισόγλωσσο
Οι κάτοικοι μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής (π.χ. μιας χώρας), ακόμη και αν μιλούν την ίδια γλώσσα, δεν τη μιλούν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Συνήθως μιλούν διαφορετικές διαλέκτους οι οποίες ανήκουν στην ίδια γλώσσα. Οι διάλεκτοι αυτές διαφέρουν μεταξύ τους σε λιγότερα ή περισσότερα χαρακτηριστικά. Αν προσπαθούσαμε να δείξουμε σε έναν χάρτη τα όρια μιας περιοχής όπου χρησιμοποιείται ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:
Trudgill 2003, 55
· Η μαύρη γραμμή που περιβάλλει την Ήπειρο, τη Λευκάδα, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα πλην Αττικής, τη βόρεια Εύβοια, το παραθαλάσσιο μέρος της Μακεδονίας, τα νησιά του βορείου Αιγαίου πλην Χίου, τις Σποράδες και τη Μύκονο αποτελεί το σύνορο μιας περιοχής που χαρακτηρίζεται από ένα συγκεκριμένο γλωσσικό χαρακτηριστικό, ενώ στις περιοχές που βρίσκονται έξω από τη γραμμή αυτή το χαρακτηριστικό αυτό δεν απαντά. Πιο συγκεκριμένα, εντός της γραμμής αυτής ομιλούνται οι λεγόμενες βόρειες ελληνικές διάλεκτοι, οι οποίες στη θέση των άτονων φωνηέντων /e/ και /o/ εμφανίζουν /i/ και /u/ (π.χ. κι αντί και, φάου αντί φάω), ενώ δεν εμφανίζουν τα άτονα φωνήεντα /i/ και /u/ των υπόλοιπων διαλέκτων (π.χ. κεφάλ σ αντί κεφάλι σου).
· Οι γραμμές που αποτελούν τα όρια των μαύρων περιοχών (στη Μάνη, τα Μέγαρα, την Αίγινα, την Αθήνα και την Κύμη) σχετίζονται με ένα άλλο χαρακτηριστικό: στις περιοχές μαύρου χρώματος, το υ προφέρεται ως [u], ενώ στις περισσότερες ελληνικές διαλέκτους προφέρεται [i] (π.χ. σούκα αντί για σύκα, Κούμη αντί για Κύμη).
Αυτού του είδους οι γραμμές λέγονται