1. Εισαγωγή: η γλώσσα των νέων

Ο ακόλουθος διάλογος περιλαμβάνει πολλές από τις εκφράσεις που ανήκουν σε αυτό που ονομάζουμε γλώσσα των νέων (σημειώνονται με πλάγια γραμματοσειρά):

– Πώς τα πάτε με τον Σ.;

– Όχι και πολύ καλά. Λέω να κόψω λάσπη.

– Τι;

– Να την κάνω, να απομακρυνθώ!

– Αμάν, με αυτή την αργκό!

– Ναι, είναι χοντρό κόλλημα. Μου τη δίνει κι εμένα.

– Θα τα πούμε το Σάββατο;

– Μπα, δεν προβλέπεται. Θα βγω με τη φίλη μου την Α. Φεύγει από Αθήνα και θα βγούμε να το κάψουμε. Πάλι αλοιφή θα γίνουμε.

– Αλοιφή, δηλαδή κομμάτια, τύφλα, λιώμα, πίτα, κουρούμπελα, κόκαλο και τα τοιαύτα;

– Ναι, ακριβώς καλά πας!... Καλά, μου είπε κάτι ο πατέρας μου προχθές... κρανιώθηκα εντελώς.

– Τι;

– Μου την είπε μπροστά σε άλλους, φόρτωσα πάρα πολύ. Δεν κρατήθηκα, του τα ’χωσα και ’γω.

– Πωπω, μπροστά σε κόσμο, ε;

– Άσε σου λέω, ρόμπα γίναμε στους ξένους ανθρώπους. Αυτός ο πατέρας μου είναι άντε γεια, στην κοσμάρα του εντελώς.

– Τι να πω!

–Μη πεις τίποτα. Δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μπίλιες.

– Αλλαγή θέματος: θα πας στη συναυλία των Μ.;

– Χλωμό το κόβω. Δεν έχω φράγκα. Εσύ;

– Οπωσδήποτε! Μ’ άρεσε πολύ ο τελευταίος τους δίσκος.

– Καλά ναι, super είναι. Αλλά τι να κάνω τώρα. Είναι άκυρη εποχή για μένα...

http://www.elia.org.gr/pages.fds?pagecode=16.06.07&langid=1, πρόσβαση 30/10/2011)