1. Εισαγωγή

Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.

Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει.
Και όμως περιμένει.

Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζει.

Αβάσταχτο είναι… Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ’ ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο…

Μενέλαος Λουντέμης, Αναμονή

Στο παραπάνω ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη βλέπουμε με έντονα γράμματα κάποιες μικρές, μονοσύλλαβες, άκλιτες λέξεις να εμφανίζονται μπροστά από άλλες λέξεις και να συμπληρώνουν ή να τροποποιούν τη σημασία τους. Τις λέξεις αυτές τις ονομάζουμε μόρια και τις χρησιμοποιούμε συνήθως πριν από τα ρήματα, και σε κάποιες περιπτώσεις, πριν από τα ονόματα (ουσιαστικά και επίθετα).

Ας δούμε όμως, εκτενώς, ποια είναι τα μόρια της νέας ελληνικής, πότε και πώς αυτά χρησιμοποιούνται στον καθημερινό μας λόγο.