Άσκηση 1

Εντοπίστε τις περιπτώσεις παρατακτικής σύνδεσης στο παρακάτω κείμενο (από κείμενο της Σταυρούλας Λαΐου διαθέσιμο στη διεύθυνση http://miaforakai.wordpress.com/%CE%B5-%CF%83%CF%84/), χαρακτηρίστε το είδος του παρατακτικού συνδέσμου και δηλώστε αν συνδέουν προτάσεις ή μικρότερα τμήματα των προτάσεων:

 

Είχε μεσημεριάσει και μόλις η οικογένεια είχε μετακομίσει στην ξακουστή έπαυλη Howard. Καθώς προχωρούσαν με την άμαξα για να πάνε στο νέο τους σπίτι, ο αμαξάς τους ρώτησε: «Ποιος άνεμος σας φέρνει απ’ τα μέρη μας»; «Μόλις μετακομίσαμε στην πόλη» απάντησε ο κύριος Κλωντ. «Τότε πείτε μου που μένετε;» ρώτησε ο αμαξάς. «Μένουμε στην έπαυλη Howard» είπε ενθουσιασμένη η κυρία  Μπεθ. «Με συγχωρείτε που σας διακόπτω, δεσποινίς Μπεθ, αλλά όπως λέω πάντα στους πελάτες μου, να είστε πολύ προσεκτικοί» είπε και γέλασε με δυνατή και βροντερή φωνή». «Μα, γιατί κύριε Σμιθ;», τον ρώτησε με πολύ περιέργεια ο μικρός Πίτερ. «θα δεις μικρέ μου, θα δεις και θα καταλάβεις πολύ σύντομα» απάντησε εκείνος.

                Μόλις έφτασαν και τακτοποίησαν το σπίτι, κάθισαν στο σαλόνι πίνοντας ένα ρόφημα δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Σε λίγες ώρες η κυρία Μπεθ και ο κύριος Κλωντ έβαλαν τα παιδιά για ύπνο. Λίγο πριν κοιμηθούν, άκουσαν τον εκκωφαντικό ήχο ενός δυνατού κεραυνού να σκίζει το σκοτεινό ουρανό.

                Ο Πίτερ σε λίγο είχε ήδη αποκοιμηθεί, μα η Αννούλα δεν έλεγε να κλείσει μάτι εκείνη την άγρια νύχτα. Ξαφνικά ακούστηκε ένας ανατριχιαστικός και διαπεραστικός ήχος από το καθιστικό. Η Αννούλα τινάχτηκε από το κρεβάτι της κι έτρεξε προς τη σκάλα, καθώς η καρδιά της είχε για κάθε χτύπο μια στάλα από φόβο, αγωνία και ανησυχία. Όσο κατέβαινε τα σκαλοπάτια, τόσο πιο πολύ ακουγόταν στα μικροσκοπικά αυτιά της ο ήχος από το πικάπ που έπαιζε μόνο του στο χώρο του καθιστικού. Αφού κατέβηκε και το τελευταίο σκαλί της σκάλας, ακούστηκε το τρίξιμο μιας πόρτας. Η Άννα πήγε στο αποθηκάκι που ήταν δίπλα στη σκάλα για να δει αν ήταν ανοιχτό κάποιο παράθυρο, μήπως γι’ αυτό έτριζε η πόρτα. Μόλις μπήκε στον μικρό χώρο, είδε ότι δεξιά της υπήρχε μία μικρή και χαμηλή πορτούλα που δεν ήξερε πού ακριβώς οδηγούσε, αλλά ήθελε να μάθει. Η Αννούλα ένιωσε το φόβο να την κυριεύει και την ανάσα ζεστή στο λαιμό της. Αμέσως η μικρή ένιωσε ότι αυτό θα ήταν ένα μυστικό πέρασμα που όμως ήθελε να κρατήσει για τον εαυτό της, γι’ αυτό σκέπασε την πορτούλα πρόχειρα με ένα παλιό σεντόνι που βρήκε εκεί και έτρεξε γρήγορα πίσω στο κρεβάτι της.

[…]

Η κυρία Μπεθ είχε μείνει στο σπίτι, επειδή είχε ακόμα μερικές κούτες να ανοίξει, ενώ ο κύριος Κλωντ έπρεπε να πάει στη νέα του δουλειά στο κέντρο της πόλης. Η μικρή Άννα έσπευσε να πει στον Πίτερ όλα όσα είχαν συμβεί. Στην αρχή ο Πίτερ νόμιζε πως η Άννα ακόμα υπνοβατούσε, όμως εκείνη του είπε «αν δεν με πιστεύεις, ακολούθησέ με!».

                Σε λίγα λεπτά είχαν φτάσει στο μικρό χώρο, όπου η Αννούλα είχε σκεπάσει το πορτάκι με το παλιό σεντόνι. Ο Πίτερ δεν πίστευε στα μάτια του, μόλις το είδε. «Τι μπορεί άραγε να κρύβεται πια σε αυτό το παράξενο δωμάτιο;», αναρωτήθηκαν.

            Δίπλα στην πορτούλα, πάνω σε ένα σκονισμένο μπαούλο είδαν μια μεταλλική ράβδο, με την οποία τα παιδιά θα μπορούσαν να ανοίξουν την πορτούλα σπάζοντας την προεξοχή που υπήρχε στην άκρη της. Πήραν την ράβδο και έσπασαν τη μικρή προεξοχή. Μόλις έσπρωξαν την πορτούλα, εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια τους ένας στενός και σκοτεινός αγωγός, γεμάτος με ιστούς αράχνης. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σ’ έναν από αυτούς, ένα σημείωμα έγραφε με μεγάλα μαύρα γράμματα: «ΒΟΗΘΕΙΑ Γ.Γ.».

[…]

                Ξαφνικά η Άννα προσγειώθηκε σε ένα πολύχρωμο λιβάδι με λουλούδια, ενώ ο Πίτερ σε έναν κήπο με πολλά ξεραμένα δέντρα. Η Άννα άκουσε μια φωνή να της ψιθυρίζει για την καλοσύνη και την αγάπη καθώς και για το ότι πρέπει πάντα να είμαστε ευχαριστημένοι γι αυτά που ήδη έχουμε, κι όχι να στενοχωριόμαστε γι’  αυτά που δεν έχουμε και θα θέλαμε να έχουμε. Ο Πίτερ αντίθετα, άκουσε μια φωνή να του ψιθυρίζει ότι δεν πρέπει να είμαστε άπληστοι, πλεονέκτες και εγωιστές.

Απάντηση