Άσκηση 1

Να μελετήσετε τη χρήση της «μελωδικής» στίξης σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και περιοδικών. Να συγκρίνετε τη χρήση της ανάμεσα σε δύο έντυπα, ένα «ποιοτικό» και ένα «λαϊκό» (για παράδειγμα, την Καθημερινή και την Espresso). Να συγκρίνετε τη χρήση της ανάμεσα σε δύο τηλεοπτικά κανάλια (για παράδειγμα, τους τίτλους στο κάτω μέρος της οθόνης του κεντρικού δελτίου του ΣΚΑΙ και του STAR)

 

 

Άσκηση 2

Να μελετήσετε τη χρήση της «μελωδικής» στίξης σε μηνύματα κινητών τηλεφώνων ή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter κλπ.)

 

 

Άσκηση 3

Οι παρακάτω τίτλοι προέρχονται από τρεις διαφορετικές εφημερίδες και αναφέρονται στην ίδια είδηση του αστυνομικού δελτίου. Να μελετήσετε τη χρήση της «μελωδικής» στίξης σ’ αυτούς.

 α. «Δόκτωρ Θάνατος» / Δέκα έλληνες νεφροπαθείς έχασαν τη ζωή τους πέφτοντας θύματα κυκλώματος παράνομων μεταμοσχεύσεων στην Ινδία

β. Θηλυκή συμμορία έστελνε… πελάτες στον «Δρα Θάνατο» / Επιχείρηση «Πέρασμα από την Ινδία» για τρεις Ελληνίδες που πλούτιζαν από τους απελπισμένους νεφροπαθείς

γ. Έλληνες σύνδεσμοι στην εμπορία νεφρών. Μία νεφρολόγος και δύο αδελφές κατηγορούνται ότι δρούσαν ως «μεσάζοντες» για παράνομες μεταμοσχεύσεις στο Γκουργκαόν της Ινδίας

Απάντηση

Απάντηση

Στον πρώτο τίτλο χρησιμοποιούνται εισαγωγικά σχολιασμού («Δόκτωρ Θάνατος»), για να χαρακτηριστεί μετωνυμικά ένας γιατρός που απασχόλησε αρκετά την επικαιρότητα κατά τη δεκαετία του ’90, ο οποίος ήταν υπέρμαχος της ευθανασίας. Στον δεύτερο τίτλο τα αποσιωπητικά χρησιμοποιούνται ειρωνικά, γιατί οι ασθενείς που στέλνονταν στον «Δόκτορα Θάνατο» μόνο ωφέλιμες υπηρεσίες δεν αγόραζαν, ενώ τα εισαγωγικά στο «Πέρασμα από την Ινδία» –μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Ε. Μ. Φόρστερ που γυρίστηκε ταινία από τον επίσης Άγγλο σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λην– είναι μεν εισαγωγικά τεκμηρίωσης αλλά κρύβουν ένα υπονόημα: την αγοραπωλησία οργάνων (νεφρών) μέσω Ινδίας, που καμία σχέση δεν έχει με το βιβλίο ή την ταινία. Στον τρίτο τίτλο τα εισαγωγικά είναι περιττά –συνηθίζεται η κατάχρησή τους σε τίτλους εφημερίδων–, γιατί τα πρόσωπα στα οποία αποδίδεται ο χαρακτηρισμός «μεσάζοντες» ήταν όντως μεσολαβητές.