Σκέψεις για την προσφυγιά
Ο Πρόσφυγας, ο Ικέτης, ο Άλλος, Εμείς : σκέψεις για την Προσφυγιά, τη Μητέρα των Τραυμάτων. Ξεκινώντας από την απαρχή της πληγής, από τον αποχωρισμό ακόμα, η τελευταία θεματική ενότητα παρουσιάζει υλικό που δεν περιορίζεται στη Θεσσαλονίκη αλλά εξετάζει το προσφυγικό βίωμα συνολικά, στη διαστολή του χρόνου και του τόπου : βλέμματα ανθρώπων σπρωγμένων από την ανάγκη και κάρα με ζώα φορτωμένα τα ελάχιστα που μπορούν να χωρέσουν μέσα στον πανικό μιας εσπευσμένης αναχώρησης χωρίς επιστροφή. Η λογοτεχνία, η φωτογραφία, ο κινηματογράφος, η ζωγραφική επιχειρούν να αποτυπώσουν τον ήχο που κάνει ένα δέντρο όταν ξεριζώνεται• την οδύνη του ανθρώπου που γίνεται ικέτης και «πρέπει» τώρα να μάθει να ζει λαθραία από τη ζωή.
Ο Ξεριζωμός 1/2
Η Σμύρνη στις φλόγες, άνθρωποι στις βάρκες, πρόσφυγες διασχίζουν τα Βαλκάνια οδοιπορώντας, μετανάστες από την Ανατολική Ασία στοιβάζονται και πνίγονται σε σάπιες βάρκες αναζητώντας τον παράδεισο στη Δύση. Ξεριζωμός – διαφορετικοί τρόποι, ίδιο το βίωμα.
Η Ικεσία 2/2
Ποιες συνθήκες, ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές οδήγησαν στο μεγαλύτερο Ξεριζωμό που γνώρισε η Ελλάδα; Τι συνέβη μετά; Τι βρίσκουν οι άνθρωποι στους καινούριους τόπους; Ικέτης, αυτός που ζητάει άσυλο, βοήθεια, προστασία – στην αρχαιότητα πρόσωπο ιερό και σεβαστό από όλους. Πρόσφυγας – στη σύγχρο…