Λευκός Πύργος, παραλία-προκυμαία, Λαδάδικα
«Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι. Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά», έγραψε ο Καββαδίας. Απ’ τη θάλασσα αντίκρισαν για πρώτη φορά την πόλη και οι περισσότεροι πρόσφυγες που άρχισαν να καταφτάνουν στη Θεσσαλονίκη από το 1917 και μετά, κυρίως από τον Καύκασο, τον Πόντο, την Καππαδοκία και τη Μικρά Ασία. Σ’ αυτή την πρώτη γεωγραφική ενότητα ο χρήστης μπορεί να παρακολουθήσει τις μεγάλες στιγμές του τελευταίου αιώνα σταματώντας στα καφενεία της παραλίας και τις αποθήκες των Λαδάδικων, ακούγοντας τα παράπονα των νεοφερμένων, περνώντας κάτω από το Λευκό Πύργο σαν κάτω από πύλη εισόδου στην πόλη, χαμένος προπαντός μέσα στο πολύβουο, χρωματιστό πλήθος που στριμώχνεται στις αποβάθρες του παρελθόντος. Συνειδητοποιώντας το ρόλο του λιμανιού στη συγκρότηση της προσφυγικής μνήμης.
Άφιξη στο λιμάνι 1/3
Άφιξη : Κωνσταντινοπολίτες, Μικρασιάτες, Ποντοκαυκάσιοι, παλιννοστούντες από τη Ρουμανία, Πακιστανοί και Κούρδοι μετανάστες μεταφέρουν τις πρώτες εντυπώσεις τους από την εικόνα της πόλης, έτσι όπως την αντικρίζουν από την κουπαστή του καραβιού μπαίνοντας στο Θερμαϊκό ή καθώς σκύβουν να φιλήσουν τη ν…
Από τα Λαδάδικα στον Λευκό Πύργο 2/3
Ο Λευκός Πύργος αποτελεί το σύμβολο της Θεσσαλονίκης. Έτσι και για τους πρόσφυγες η αποβίβασή τους εκεί σηματοδότησε την καινούρια τους ζωή. Στη νοητή ευθεία γραμμή που ενώνει το Λευκό Πύργο με τα Λαδάδικα οι νεοφερμένοι προσπάθησαν να χωρέσουν το θρήνο για την απώλεια και να αρχίσουν τη νέα επαγγελ…
Οι πολυσύχναστες αποβάθρες 3/3
Για κάθε πόλη το λιμάνι παίζει καταλυτικό ρόλο στην ιστορία της. Για τη Θεσσαλονίκη η εικόνα που αναδύουν οι αποβάθρες του λιμανιού το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα είναι ενδεικτική για την κομβική θέση της πόλης στα Βαλκάνια, αφού εκεί διασταυρώνονται διαφορετικές φυλές, εθνικότητες, θρησκείες αλλά …