Οδός Αιόλου Αιόλου
Η διαδρομή από τον εξωτερικό χώρο στον εσωτερικό κόσμο, από τη νιότη στο γήρας και από τη ζωή στο θάνατο λειτουργεί μέσα από μνήμες σχέσεων και συνδέεται με τις εξωτερικές οπτικές εικόνες.
Ένα ματσάκι ωχρότητα...
Με συνοδεύει φιλικά ένας μοναχικός περίπατος.
Για καλή μου τύχη
πηγαίναμε κι οι δυο μας προς τα εκεί.Παλαιά σχέση ψυχραμένη.
Αστείες παρεξηγήσεις περί Άλλων
πού διαλύονται.
Κουτσομπολιά των ονείρων οι άλλοι.Στεκόμαστε στις βιτρίνες μου.
Είναι αλλαγή της εποχής μου.
Θα φορεθώ πολύ. Κανένα σχέδιο. Ίσια γραμμή.
Λαιμόκοψη. Κεφάλι να σκεπάζει το γόνατο.
Χέρια ντραπαρισμένα στο στήθος χαλαρά.
Ανεξίτηλα χρώματα εισαγωγής από μέσα.Ψηλά είναι κατακόκκινο το βράδυ.
Αιματοχυσία εμφυλίου στερεώματος.Τα κίτρινα χρυσάνθεμα υπαίθριου ανθοπώλη
σε διπλή τιμή με πικραίνουν
— ένα ματσάκι ωχρότητά σου.Είμαι στα ίχνη μιας βροχής
Περίεργης. Σαν να έβρεχε, άλλοτε.
Απόρρητα βρέχει, κρυφά απ’ τη βεβαιότητα
σχεδόν κρυφά κι από την ίδια τη βροχή.
Το ξέρει μόνο η γοητεία του δισταγμού
η τσίγκινη τραγιάσκα κάποιου ήχου
και το συμβούλιο των σταγόνων ψηλά
γύρω από τη στρογγυλή λάμπα του δρόμου.Απόρρητα βρέχει.
Σα να 'ναι εμπιστευτικό το φανερό.
Όπως και είναι. Πόσες φορές κρυφά από μας
δεν έχουμε συμβεί κρυφά από τις πράξεις μας —
πάντα τελευταίες το μαθαίνουν από τις συνέπειες
που το γνωρίζουν εξ αρχής.Ακόμα κι από τη νεότητα σχεδόν κρυφά γερνάμε.
Σα να 'ναι εμπιστευτικό το ολοφάνερο.
Πάντα τελευταία το μαθαίνει — απ' τη νεότητα των άλλων.
Μήπως μαθαίνουμε ποτέ ότι δεν ζούμε;
Κρυφό μας το κρατάει για πάντα ο θάνατος μας.
Το ξέρει μόνον η ζωή που συνεχίζεται των άλλων.
Κουτσομπολιά ονείρων παρεξήγηση οι άλλοι.Κική Δημουλά, «Ένα ματσάκι ωχρότητα», Χαίρε ποτέ, Στιγμή 1988, σ. 80-81.
Ιστορικό: Για τον αρχα...
Το 2003 κατά τη διάρκεια των εργασιών για την πεζοδρόμηση της οδού Αιόλου αποκαλύφτηκε η προς δυσμάς συνέχεια της αρχαίας Αθηναϊκής οχύρωσης η οποία είχε ερευνηθεί τα έτη 1973-74 και διατηρείται στο οικόπεδο της Εθνικής Τράπεζας στη συμβολή των οδών Αιόλου και Σοφοκλέους.
Συγκεκριμένα αποκαλύφθηκαν στη σειρά όλα τα στοιχεία της οχύρωσης, δηλαδή το Τείχος, η εσωτερική ''περιφερική'' οδός, το Προτείχισμα, η Τάφρος με το ανάλημμά της και η εξωτερική ''περιφερική'' οδός.
Το τείχος διατηρεί σε μήκος 1,08μ. μόνο έναν δόμο της βόρειας παρειάς του, κατασκευασμένο από ασβεστολιθικούς ογκολίθους και εδράζεται στο φυσικό σχιστόλιθο. Η άλλη παρειά και το εσωτερικό γέμισμα δεν εντοπίστηκαν καθώς την περιοχή αυτή διατρέχει πυκνό δίκτυο αγωγών κοινής ωφελείας.
Η εσωτερική ''περιφερική'' οδός εντοπίστηκε αμέσως βόρεια του Τείχους σε μήκος 3,50μ., έχει πλάτος 3,10μ. και διατηρεί 10 οδοστρώματα. Κατά τόπους έχει παραβιαστεί από διάφορα ορύγματα και ένα κυκλικό πηγάδι, ενώ στην επιφάνειά της ερευνήθηκαν 2 πήλινοι Ρωμαϊκοί αγωγοί και ένας συλημένος τάφος.
Το Προτείχισμα βρέθηκε σε πολύ μικρό βάθος από το κατάστρωμα της οδού Αιόλου και σε απόσταση 3,10μ. βόρεια του Τείχους. Ερευνήθηκε σε μήκος 3,28μ. και διατηρεί πέντε δόμους από κροκαλοπαγείς ογκολίθους που εδράζονται στο φυσικό σχιστόλιθο.
Ορίζεται από αναλημματικό τοίχο κτισμένο από κροκαλοπαγείς ογκολίθους. Στο εσωτερικό της διαπιστώθηκαν εργαστηριακά στρώματα και αποκαλύφθηκε ορθογώνια κτιστή δεξαμενή υστερορωμαϊκών χρόνων με πλακοστρωμένο δάπεδο και κλίμακα καθόδου καθώς επίσης και πήλινος αγωγός.
Η εξωτερική ''περιφερική'' οδός εκτείνεται βόρεια της τάφρου σε σωζόμενο πλάτος 2,37μ. και διατηρεί δύο μόνο οδοστρώματα πάνω στον βράχο. Οριοθετείται στα νότια από το ανάλημμα της τάφρου, ενώ δεν βρέθηκε το βόρειο ανάλημμά της καθώς στο σημείο αυτό η οδός είχε καταστραφεί.
ΟΔΟΣ ΑΙΟΛΟΥ: Κουμπιού ...
Εντάξει, δεν λέω. Στην Κίνα έχουν τους δρόμους του μεταξιού. Αλλά κι εμείς στην Αθήνα δεν πάμε πίσω. Έχουμε το δρόμο των υφασμάτων, των κουμπιών, το δρόμο της κλωστής, του πόμολου, το δρόμο του χαρτιού, του μαλλιού, του κοσμήματος, το δρόμο της κορδέλας και το δρόμο του τουλιού. Δεν θα τους βρεις σε κανένα χάρτη. Κι όμως τους ξέρουν όλοι, όπως είναι στριμωγμένοι γύρω από την Αιόλου.
Γεμάτοι ιστορικά μαγαζάκια με αναρίθμητη «πραμάτεια» και ταμπέλες από άλλη εποχή, με παλιούς εμπόρους με ξενικές καταλήξεις στο επίθετο και μυστικές «τρύπες» που κρύβουν θησαυρούς. Δρόμοι ολοζώντανοι που παλιώσανε μαζί με τους τακτικούς τους θαμώνες, που ανανεώνονται από τους «καινούργιους», στενά σοκάκια που χωράνε το υπαίθριο παζάρι των μεταναστών, τους περαστικούς με τον καφέ στο χέρι, τους τσαρκαδόρους του Σαββάτου, τους τουρίστες της Ευρώπης, τους κοπανατζήδες του Λυκείου, τις παλιές μοδίστρες, τους trendy ντεκορατέρ, τους χειροτέχνες, τους εναλλακτικούς, τη νοσταλγία μας κι ολόκληρη την ιστορία της πόλης.
Κάθε αξιοπρεπής βόλτα ξεκινάει από την Ευριπίδου. Γιατί εκεί βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα: από σαφράν και παστά ψάρια μέχρι υπέροχες vintage ταπετσαρίες. Σταμάτα στη Decoplast και ζήτα από τον κύριο Σουσάν να σε ανεβάσει στον πάνω όροφο. Φρόντισε μόνο να έχεις χρόνο και «μάτι» για να ξεχωρίσεις τα πραγματικά αριστουργήματα: ρετρό μοτίβα φερμένα κατευθείαν από τα 60s, ανάγλυφα σχέδια, εμπριμέ και πτι-καρό που θα σε κάνουν να νοσταλγήσεις την κουζίνα της γιαγιάς σου… Ο ιδιοκτήτης ψάχνει και αγοράζει παλιά stock με αυθεντικές ταπετσαρίες-αντίκες (θα βρεις ρολά ακόμα και από τη δεκαετία του ’50) και προμηθεύει σκηνογράφους, διακοσμητές και ψαγμένους σπιτόγατους (από € 20 το ρολό)! Εδώ θα βρεις επίσης wall tattoo, μοκέτες και αυτοκόλλητα βιτρό για τα τζάμια σου – τώρα γιατί να θες να βάλεις βιτρό στα τζάμια σου, είναι άλλο θέμα…
Στη στοά Καϊρη, για συσκευασίες και κορδέλες (δεν χρειάζεται να τυλίξουν κάτι, είναι δώρα από μόνες τους) μπες στου Λίλα, που βρίσκεται σταθερά εδώ από το 1932 (με τη διαφορά πως τότε οι συσκευασίες ήταν βασικά… χαρτοσακούλες). Στον κάτω όροφο υπάρχουν πάνω από 1.000 διαφορετικά είδη υφασμάτινης κορδέλας δικής τους εισαγωγής από την Ευρώπη και την Ασία (από € 1 το καρούλι μέχρι και € 40), αλλά και κορδόνια, κεριά, αυτοκόλλητα, καλάθια, κουτιά, χάρτινες δαντέλες και είδη διακόσμησης χώρου εστιάσεων. Κολλητά δίπλα βρίσκεται, από το 1956, το «πολύ-απ’-όλα» κατάστημα Πάτσης και Υιός, όπου σταματάς αν ψάχνεις ψιλικά, κλωστικά, χαρτικά, εποχιακά, χύμα κολόνια με άρωμα λεμόνι και κουβεντούλα με τη συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια.
Πιο κάτω, στην Καλαμιώτου, τα ρολά με τα υφάσματα λιάζονται στο πεζοδρόμιο κι εσύ σταματάς –θες δε θες– έξω από το Σαμουήλ-Πελοσώφ. Οι παλιότεροι το θυμούνται στην Αθηναΐδος (όπου βρισκόταν από το ’53 και, ναι, έχει πιστούς πελάτες από τότε), ως το πρώτο κατάστημα με κάθε λογής υφάσματα. Οι καινούργιοι το γνωρίζουν ως το «σούπερ-μάρκετ υφασμάτων» με εκατοντάδες χιλιάδες σχέδια που ξεκινούν από € 0,50/μέτρο και φτάνουν τα € 20. Αν σε τρομάξει η… χαοτική ποικιλία, συμβουλεύσου τον κύριο Πελοσώφ που φαίνεται να ξέρει το εμπόρευμά του μέχρι και το τελευταίο… ντεσέν!
Για κοσμήματα από τα χεράκια σου στρίψε στο στενάκι της Λεωχάρους. Στο νούμερο 15, το Jaipur Gems του Naman φέρνει ημιπολύτιμες και πολύτιμες πέτρες από τη Μαδαγασκάρη, την Ινδία, τη Βραζιλία, την Αριζόνα, το Χονγκ-Κονγκ και την Κίνα. Το απέναντι πεζοδρόμιο το πιάνει απ’ άκρη σ’ άκρη η Diva με πρώτες ύλες για κοσμήματα, γούρια, μπομπονιέρες, ενώ σε παρόμοιο concept ο Νικολής στην Πραξιτέλους προμηθεύει όσους «πιάνουν τα χέρια τους» με αλυσίδες, κορδόνια, δέρματα, ακρυλικά, μεταλλικά και φυσικά υλικά…
Αν πηγαίνεις για μαλλί, σταμάτα στην Κολοκοτρώνη. Εδώ και τρεις γενιές η οικογένεια Σακαλάκ προμηθεύει τους λάτρεις του σπορ με φυσικό μαλλί για πλέξιμο στο χέρι. Ο ευγενέστατος κύριος Σήφης θα σε καθοδηγήσει ανάμεσα στους 9.500 κωδικούς του, θα σε συμβουλεύσει και θα σε μυήσει σ’ αυτό το χόμπι που, όπως μας είπε: «Είναι έρωτας. Το πλεκτό το κουβαλάς μαζί σου σαν ένα βιβλίο, το εξασκείς όποτε θες». Και το φοράς κιόλας! Εκτός από προϊόντα σπάνιας ποιότητας, στου Σακαλάκ προσφέρουν μαθήματα πλεξίματος, κάθε Σάββατο 11-1 (ρωτήσαμε, δέχονται και άσχετους), με κόστος… ένα χαμόγελο! Και για να χαμογελάσεις ακόμα περισσότερο, οι άνθρωποι του «Σακαλάκ» παραδίδουν μαθήματα τα απογεύματα της Τρίτης και της Πέμπτης στον Ελευθερουδάκη της Πανεπιστημίου, με κόστος € 50, που πάνε κατευθείαν στο «Χαμόγελο του Παιδιού»…
Στην Περικλέους για κλωστές, φόδρες, φερμουάρ, βάτες, καρίνες και τρέσες. Ο Παπαστασινόπουλος πουλάει είδη ραπτικής εκεί από το ’38, ενώ στον Ρούπα θα βρεις ό,τι κουμπί μπορείς να φανταστείς. Στρίψε στη Ρόμβης για τούλι –που κόβεται αυθημερόν, όπως θα σε πληροφορήσει κι η ταμπέλα– και μπες οπωσδήποτε στη Χανδροεισαγωγική για χάντρες, πούλιες, πέρλες, στρας, φτερά ή έστω για να κάνεις χάζι!
Πριν πάρεις το δρόμο της επιστροφής μπες –αγκαλιά με τις σακούλες σου– στο biocafé Bliss στο νούμερο 24Α της Ρόμβης, άραξε στους καναπέδες, παράγγειλε ένα τσάι «Μικρή πριγκίπισσα» και περίμενε 5 λεπτά μέχρι ν’ ανθίσει… στο φλιτζάνι σου!
Αυτά που δεν θα σου πει το GPS
Μην ψαρώνεις: Η Αγίας Ειρήνης μετατρέπεται σε Αθηναΐδος μετά την Αιόλου και σε Περικλέους μετά την Ευαγγελιστρίας. Η οποία Ευαγγελιστρίας, κάτω από την Κολοκοτρώνη, το «γυρνάει» σε Αγίου Μάρκου. Που με τη σειρά της μετατρέπει τη Βύσσης σε Χρυσοσπηλιωτίσσης. Καλή τύχη!
Ο δρόμος του χαρτιού ή Πραξιτέλους
Η Μέκκα των χαρτολάγνων, κυρίως χάρη στο νούμερο 28 όπου εδρεύει ο Διονυσόπουλος, από το 1945! Χρωματιστά χαρτόνια, χαρτιά ζωγραφικής και μακετόχαρτα, χαρτιά συσκευασίας και σχεδίου, αλλά και χειροποίητα χαρτιά. Κοινώς, είναι πήχτρα στο χαρτομάνι και το περηφανεύονται!
Ο δρόμος του πόμολου ή Βύσσης
Με ύψιλον και όχι με γιώτα, για να μην μπερδευόμαστε….
Ο δρόμος των μπαχαρικών ή Ευριπίδου
Ε καλά, αυτό ήταν από τα SOS. Πως εδώ βρίσκεις μπαχάρια και βότανα το ξέρει κι η γιαγιά μου (και μου το ’μαθε και ’μενα). Για να την ευχαριστήσω τις αγόρασα βολβούς νεραγκούλας από τα παρακείμενα κηπευτικο-μάγαζα! (Όχι που το μάθαμε τώρα κι όποιος γυρνάει απ’ την Ολλανδία φέρνει μαζί του και βολβούς τουλίπας. Έχουμε κι εμείς, κύριε.)
Ο δρόμος του υφάσματος ή Καλαμιώτου
Καμία σχέση με καλάμια.
Η στοά του δώρου ή Καΐρη
Επειδή το περιτύλιγμα μετράει, μπαίνεις στη στοά και ξημερώνεσαι ανάμεσα σε κορδέλες, κορδελάκια, φιόγκους και φιογκάκια.
Ο δρόμος «λίγο απ’ όλα» ή Αγίου Μάρκου
Περπάτα την και θα καταλάβεις.
Ο δρόμος του χειροποίητου κοσμήματος ή Λεωχάρους
Αλυσίδες με το μέτρο, γούρια με το κιλό και χάντρες με τη σέσουλα.
Ο δρόμος του κεριού ή Αιόλου
Τμήμα της με εκκλησιαστικά είδη, ό,τι πρέπει για χειροποίητες λαμπάδες!
Ο δρόμος της βελόνας ή Περικλέους
Κλωστές, λάστιχα, φερμουάρ, κρόσσια, τρέσες, φόδρες, βάτες και καρίνες. Θα βρείτε και ράμματα για τη γούνα σας.
ανακαλύψαμε
Μαϊμού Lοuis Vuitton σε όλα τα μεγέθη (από τους πλανόδιους στην Καλαμιώτου)
Κουμπί σε σχήμα ξύστρας, σιδερώστρας, κορόμηλου (στα κουμπάδικα της Ρόμβης)
Ξύλινα αυγά – ωραιότατα για φάρσες μόλις βαφτούν (στην Αθηνάς)
Χειροποίητα καπέλα (στα καπελάδικα της Βορέου)
Την ωραιότερη –ίσως– ταμπέλα της «παλιάς» Αθήνας στο «Οπλοδιορθωτήριον, Παπαϊωάννου» (στη στοά Καϊρη)
ξέρω να μετράω
· Στο Μπαχάρ της Ευριπίδου μετρήσαμε 16 διαφορετικά πιπέρια, χώρια το μπούκοβο και τις πιπερίτσες. Επίσης βρήκαμε ξυλάκια κανέλλας από 8 εκατοστά μέχρι και 1 μέτρο (βάζω την κανέλα, βάζεις το ρυζόγαλο;)
· Στην Diva υπάρχουν 10 διαφορετικά είδη κοραλλιού: δάκρυ, σωλήνας απλός, σωλήνας μακρόστενος, σωληνάκι, δόντι, δοντάκι, πιο δοντάκι, ακανόνιστο, ακανονιστούλι (σε μικρότερο μέγεθος), κλαδί. Διατίθενται και μηλοκόραλα (σε περίπτωση που έψαχνες)
Στο Λίλα βρήκαμε 12 διαφορετικές αποχρώσεις του κίτρινου σε σατέν κορδέλες (απορρίψαμε τις κιτρινοπουά, τις μουσταρδί και τις πορτοκαλίζουσες)
Στου Νικολή της Πραξιτέλους μάτια να δουν τα μάτια σου: 160 διαφορετικά «ματάκια», ασημένια, χρυσά, επίχρυσα, όλα μπλε κι ούτε ένα αλλήθωρο!
σε είδα εκεί
Έμπειρες μοδίστρες που αντιλαμβάνονται την ποιότητα της δαντέλας μ’ ένα γρήγορο ψηλάφισμα και κοιτάζουν τους καταστηματάρχες με καχύποπτο βλέμμα του τύπου «μη μου τα πουλάς αυτά εμένα, εγώ έρχομαι εδώ από τότε που δεν έφτανες στον πάγκο».
Trendy διακοσμητές που προμηθεύονται από υφάσματα μέχρι «αντικέ» κονσερβοκούτια από τον Μπενέτο (βγάζεις τις σαρδέλες, βάζεις ορχιδέες). Σκηνογράφοι σε αναζήτηση υλικών και έμπνευσης.
Μέλλουσες νύφες που ανεβοκατεβαίνουν τη Ρόμβης ψάχνοντας τούλι για τις μπομπονιέρες τους – συνήθως συνοδευόμενες από μαμάδες και πεθερές. Ζευγαράκια και παρέες για βόλτα και φαγητό.
Επαγγελματίες και ερασιτέχνες κατασκευαστές κοσμημάτων για αλυσίδες, κορδόνια, πέτρες, χάντρες, swarovski και χάζι.
Στα ραφτάδικα της Περικλέους: «Σας βρίσκεται φούντα;»
(για τις κουρτίνες, ντε…)
Στον Σακαλάκ: «Υπάρχει περίπτωση να πιάνω τις βελόνες ανάποδα;»
(δωρεάν μαθήματα πλεξίματος)
Στον Μιχαλόπουλο στη Βύσσης «Καλέ, γιατί το ροζ τούλι είναι πιο κοκαλωτό απ’ το λευκό;»
(Δεν παίρνω όρκο τι σημαίνει, αλλά το είπε η κυρία Όλγα που ήταν πριν από μένα στην ουρά και τυγχάνει μοδίστρα περιοπής)
Στα μπαχαράδικα της Ευριπίδου: «Μήπως έχετε Ταραξάκο; Όχι σε σκόνη. Ρίζα θέλω».
(Όπου ταραξάκο αντικατέστησε άφοβα με: μπετούλα, μπόλντο, μπουράτζα, σκορπίδι, σολιντάγκο, τανασέτο και τουσιλάγκο)
Στα μεζεδοπωλεία της Ρόμβης «Μπορώ να έχω φτερά για γαρνιτούρα;»
(προτιμήστε πατάτες ή ρύζι)
Τόση ώρα ποδαρόδρομος, πείνασα
· Δοκίμασε: Σπιτικά φαλάφελ και σουβλάκια στο Ελληνικό (Κολοκοτρώνη)
· Παντός είδους νοστιμιές στη Μινιατούρα (Ρόμβης)
· Σπαγγέτι σπιρουλίνας στο Bliss (Ρόμβης)
Kαλέ, νυχτώσαμε
Εβίβα Hot Key Mojito με τσίλι στο Key Bar (Πραξιτέλους)
Cuba baby Κουβανέζικοι ρυθμοί και ποτάκια στο Trova (Βλαχάβα)
Χάθηκα. Στο Μαγκαζέ της Αιόλου δεν θα βρεις μόνο φοβερά κοκτέιλ, αλλά και χάρτη του κέντρου στον τοίχο
Τζούλια Διαμαντοπούλου, «ΟΔΟΣ ΑΙΟΛΟΥ: Κουμπιού & δαντέλας γωνία», εφ. Athens Voice, 28/06/2010.
Μετάβαση στο σημείο: Οδός Αιόλου