1967

Στις 21 Απριλίου γίνεται το πραξικόπημα των συνταγματαρχών κι αρχίζει η περίοδος της δικτατορίας που θα τελειώσει επτά χρόνια μετά.

Διαβάστε σχετικά:
Βγήκε από το μπάνιο. Πήγε στο σαλόνι και γύρισε το κουμπί του ραδιοφώνου. Ακούστηκε ένα στρατιωτικό εμβατήριο. Άλλαξε σταθμό. Πάλι το ίδιο εμβατήριο. Στάθηκε αναποφάσιστος, σκεφτικός. Ύστερα ακούστηκε μια βαριά φωνή να λέει:
“Λόγω της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε την διακυβέρνησιν της Χώρας”.
Η Άννα είχε σταθεί στην πόρτα και κοιτούσε. Δεν καταλάβαινε τί έλεγε το ραδιόφωνο, όμως ο μπαμπάς της, ξαφνικά, είχε γίνει ένας αλλιώτικος μπαμπάς. Έτρεμε, τα χείλια του ήταν σφιγμένα, τα μάτια του κοιτούσαν χωρίς να βλέπουν.
-Μα τί έπαθες μπαμπάκα;
Δεν της απάντησε. Την έσπρωξε για να περάσει και πήγε στην κρεβατοκάμαρα.
Η γυναίκα του κοιμόταν.
Έσκυψε από πάνω της και την σκούντηξε.
-Μαρία, ξύπνα έγινε δικτατορία.

21 Απριλίου 1967
Η Άννα δεν πήγε σχολείο.
Το σχολικό αυτοκίνητο δεν πέρασε. Και τώρα πως θα πει στη δεσποινίδα Ρίτα να κάνει τ’ αδύνατα δυνατά νά ‘ρθει αύριο στο πάρτυ της; Ούτε μπορεί να τηλεφωνήσει. Το τηλέφωνο βουβάθηκε. Απαγορεύεται να βγαίνεις από το σπίτι σου. Αυτό βέβαια είναι σαχλαμάρα κι ας το λέει το ραδιόφωνο κάθε πέντε λεφτά. Ο δρόμος είναι γεμάτος ανθρώπους. Η κυρία Παπάκου έβγαλε περίπατο το σκύλο της Ο κυρ-Κώστας ο μπακάλης πάει κι έρχεται με το καλάθι του γεμάτο πράγματα. Ο Ηλίας, ο περιπτεράς, πουλάει τα τσιγάρα με τις κούτες κι όποιος προλάβει. Όλοι οι θυρωροί στέκονται στις πόρτες και πιάνουν κουβέντα με τον ένα και με τον άλλον. Η Κατερίνα, μια φίλη της μαμάς που μένει στη γειτονιά, ήρθε στο σπίτι πρωί - πρωί. Και η μαμά, μόλις ο μπαμπάς της είπε για τη “δικτατορία”, πήρε τους δρόμους. Σε μισή ώρα ήτανε πίσω.