1950

Η Ινδία κηρύσσει την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία.

Διαβάστε σχετικά:
Οι Ματιές στην Παγκόσμιο Ιστορία γράφτηκαν μέσα σε διάφορες ινδικές φυλακές από τον Οκτώβριο του 1930 ως τον Αύγουστο του 1933. Είναι η αλληλογραφία του Παντίτ Γιαβαχαρλάλ Νεχρού με την μικρή του κόρη Ίντιρα, κατοπινή πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Ινδίας.

Ευχές για τα γενέθλιά σου, Κεντρικές Φυλακές Ναΐνι, 26 Οκτωβρίου 1930

Την ημέρα των γενεθλίων σου δέχεσαι συνήθως δώρα κι ευχές. Ευχές μπορώ να σου στείλω ένα σωρό, μα τι δώρο μπορώ να σου κάνω μέσα από τις φυλακές του Ναΐνι; Όπως καταλαβαίνεις τα δώρα μου δεν μπορούν να είναι και πολύ χειροπιαστά. Θά ναι μόνο δώρα της καρδιάς μου, που θα ‘ρθουν κοντά σου και θα σε τυλίξουν ζεστά, σαν καλές νεράιδες, δώρα που οι ψηλοί τοίχοι της φυλακής δεν μπορούν να εμποδίσουν…..

Πρωτοχρονιάτικο δώρο, πρωτοχρονιά 1931

…..
Αναρωτιόμουνα αν θα ΄πρεπε να συνεχίσω να σου γράφω, μιλώντας σου περισσότερο για τον κόσμο μας. Δίσταζα πλύ. Είναι πολύ ενδιαφέρον ν’ ανατρέχεις στην αρχαία ιστορία του κόσμου, να διαβάζεις για τους μεγάλους άντρες και γυναίκες, για τα μεγάλα γεγονότα. ναι, η ανάγνωση της ιστορίας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Όμως, πόσο πιο ενδιαφέρον και πιο ζωντανό είναι να συμβάλλεις στο φτειάξιμο της ιστορίας! Κι εμείς σήμερα φτειάχνουμε την ιστορία του τόπου μας. Το παρελθόν των Ινδιών είναι πολύ μεγάλο, χαμένο στην ομίχλη τυων αιώνων, έχει θλιβερές και δυστυχισμένες περιόδους, που μας κάνουν να ντρεπόμαστε, αλλά στο σύνολό του είναι ένα υπέροχο παρελθόν, και μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι. Σήμερα δεν μας μένει καιρός να σκεφτόμαστε τα περασμένα. Μόνο το μέλλον συνεπαίρνει τη σκέψη μας, το μέλλον που εμείς φτειάχνουμε, ενώ το παρόν απορροφά όλο τον καιρό και την ενεργητικότητά μας.
….
Άρχισα να αμφιβάλλω αν ξέρω αρκετά ώστε να σε διδάξω! Μεγαλώνεις τόσο γρήγορα, γίνεσαι ένα τόσο σοφό πλασματάκι, που φοβάμαι πως ό τι έμαθα στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και έπειτα στη ζωή, δεν θα είναι αρκετά ή θα είναι παληά για σένα. Αργότερα μπορεί να μου κάνεις εσύ το δάσκαλο και να μου μάθεις ένα σωρό νέα πράγματα, γιατί, όπως σούγραφα στα τελευταία σου γενέθλια, δεν μοιάζω διόλου με τον πολύ Σοφό Άνθρωπο, που φορούσε γύρω στην κοιλιά του τη χάλκινη ζώνη, γιατί φοβότανε μήπως και σκάσει από την πολλή γνώση.
Όταν ακόμα ήσουνα στο Μουσόορι μου ήταν εύκολο να σου μιλάω για την παληά ιστορία του κόσμου. Οι γνώσεις μας σχετικά μ’ αυτή την εποχή είνβαι κάπως αόριστες και ακαθόριστες. Βγαίνοντας απ’ την ομίχλη των περασμένων αιώνων, η ιστορία αρχινά βαθμιαία, όπως κι ο άνθρωπος, την παράξενη πορεία της. Όμως το να παρακολουθήσεις τον άνθρωπο, τον άλλοτε σοφό, μα πιο συχνά τρελλό κι ανόητο, σ’ αυτή του την πορεία, δεν είναι εύκολο πράγμα. Βέβαια με την βοήθεια των βιβλίων μπορεί να γίνει κάποια προσπάθεια. Όμως, οι φυλακές Ναΐνι δεν διαθέτουν βιβλιοθήκη. Γι’ αυτό φοβάμαι πως δεν είμαι σε θέση να σου κάνω, όπως θα το ‘θελα, ένα ατόφιο απολογισμό της παγκόσμιας ιστορίας. Πολλοί νέοι, αγόρια και κορίτσια διαβάζουν την ιστορία μιας μόνο χώρας κι αυτό τις περισσότερες φορές γίνεται αποστηθίζοντας χρονολογίες και μερικά γεγονότα. Πολύ τ’ αντιπαθώ κάτι τέτοια, γιατί η ιστορία είναι ενιαία και αδιάσπαστη, και δεν θα καταλάβεις ποτέ την ιστορία μιας χώρας, αν δεν ξαίρεις τα γεγονότα που συνέβησαν στις άλλες χώρες.
Ελπίζω πως εσύ δε θα μελετήσεις την ιστορία μ’ αυτό τον στενό τρόπο, αλλά θα παρακολουθήσεις συστηματικά τη ζωή όλων των χωρών. Να θυμάσαι πάντα πως η διαφορά ανάμεσα στους λαούς δεν είναι τόσο μεγάλη όσο την φανταζόμαστε. Οι χάρτες και οι άτλαντες μας δείχνουν χώρες με διαφορετικά χρώματα. Αναμφισβήτητα οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους, πάντα όμω μοιάζουν σε πάμπολα σημεία. Μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό και ποτέ μη ξεγελαστείς απ’ τα χρώματα των χαρτών ή από τα εθνικά σύνορα.
Δεν μπορώ να σου γράψω την ιστορία που θα ήθελα. θα πρέπει να καταφύγεις γι’ αυτό σε άλλα βιβλία. Θα σου γράφω όμως κάθε τόσο για τα περασμένα, για τους ανθρώπους που ζούσαν τον παληό εκείνο καιρό και γι’ αυτούς που παίξαν ένα μεγάλο ρόλο στον παγκόσμιο στίβο.
Δεν ξέρω αν τα γράμματά μου θα σ’ ενδιαφέρουν ή αν θα κεντρίσουν την περιέργειά σου. Ακόμα δεν ξέρω πότε θα τα διαβάσεις ούτε καν αν θα τα διαβάσεις ποτέ….