1943

Κυκλοφορεί το βιβλίο Ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Ο αφηγητής της ιστορίας όπως και ο συγγραφέας είναι πιλότος και πέφτει με το αεροπλάνο του – που έχει πάθει βλάβη – στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί, το Μικρό Πρίγκιπα, και γίνονται φίλοι. Έχει φτάσει ως εκεί από έναν μακρινό αστεροειδή και συζητά για τη γνωριμία του μ’ ένα φίδι, μιαν αλεπού, έναν σταθμάρχη. Μέσα από τις συζητήσεις τους ανακαλύπτουμε έναν κόσμο πιο αθώο από το γήινο κόσμο που αυτή την εποχή ζει μια από τις πιο μαύρες περιόδους της ιστορίας του.

Διαβάστε σχετικά:
[…] Θα προτιμούσα τούτη η ιστορία ν’ άρχιζε σαν παραμύθι. Θα μ’ άρεσε να έλεγα:
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρός πρίγκιπας που κατοικούσε σ’ έναν πλανήτη, ίσα που τον χωρούσε, και χρειαζόταν κάποιον φίλο…». Για όσους καταλαβαίνουν τη ζωή θα έμοιαζε πολύ πιο αληθινό.
Δε θα μ’ άρεσε το βιβλίο μου να διαβαστεί επιπόλαια. Με πονάει όταν διηγούμαι αυτές τις αναμνήσεις. Πάνε κιόλας έξι χρόνια που ο φίλος μου έφυγε με το αρνί του. Κι αν προσπαθώ τώρα να τον περιγράψω, είναι για να μην τον ξεχάσω. Είναι λυπηρό να ξεχνάς ένα φίλο. Δεν τυχαίνει σε όλους να έχουν ένα φίλο. Κι έπειτα μπορεί να καταντήσω σαν τους μεγάλους, που νοιάζονται μόνο για τους αριθμούς. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που μ’ έκαναν ν’ αγοράσω μπογιές και μολύβια. Είναι δύσκολο στην ηλικία μου να ξαναρχίσεις να σχεδιάζεις, όταν η μοναδική σου απόπειρα ήταν εκείνη στα έξι σου χρόνια, μ’ ένα βόα απέξω κι ένα βόα από μέσα. Θα προσπαθήσω, βέβαια, να φτιάξω πορτρέτα που του μοιάζουν όσο γίνεται πιο πολύ. Όμως δεν είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρω. Το ένα σχέδιο μου βγαίνει καλό και το άλλο δεν του μοιάζει καθόλου. Πέφτω λίγο έξω και στο ύψος. Τη μια ο μικρός πρίγκιπας παραείναι ψηλός. Την άλλη πολύ κοντός. Διστάζω επίσης ως προς το χρώμα του ρούχου.
Προχωρώ λοιπόν στα ψαχτά, κουτσά στραβά. Είναι σίγουρο πως θα πέσω έξω και σε άλλες λεπτομέρειες, πιο σημαντικές. Όμως αυτό πρέπει να μου το συγχωρέσετε. Ο φίλος μου δεν έδινε ποτέ εξηγήσεις. Μπορεί να πίστευε πως ήμασταν ίδιοι κι όμοιοι. Όμως εγώ δυστυχώς δεν ξέρω να βλέπω αρνιά μέσα απ’ τα κασόνια. Ίσως να ’μαι κι εγώ λίγο σαν τους μεγάλους. Πρέπει να γέρασα.